Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 czerwca 2013 r., sygn. III SA/Po 577/13

Dnia 6 czerwca 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Lorych-Olszanowska ( spr.) Sędziowie WSA Beata Sokołowska WSA Mirella Ławniczak Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Piotrowska - Żyła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 czerwca 2013 roku przy udziale sprawy ze skargi E. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...], wydaną na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 6.09.2001 roku o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 roku, Nr 125, poz. 874 ze zm.), Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego nałożył karę pieniężną na Przedsiębiorstwo Motoryzacyjne "D-M" E.K. w wysokości [...] zł.

W uzasadnieniu decyzji wyjaśnił, że suma kary pieniężnej za stwierdzone naruszenia przepisów ustawy o transporcie drogowym wynosiła [...] zł, ale ze względu na treść art. 92a ust.3 tej ustawy wysokość kary została ograniczona. Wskazał, że podczas kontroli przedsiębiorstwa w zakresie przestrzegania obowiązków lub warunków przewozu drogowego za okres od 01.10.2011 r. do 31.03.2012 r., przeprowadzonej w dniach 23 maja-20 czerwca 2012 r., stwierdzono naruszenia, które zostały opisane w protokole kontroli z dnia 20.06.2012 r. nr [...]. Uznał, ze przedsiębiorca miał wpływ na ich powstanie bowiem nie były one wynikiem zdarzeń i okoliczności, których nie mógł przewidzieć. E. K. nie nadzorował kierowców i nie informował ich o zasadach prawidłowego używania wykresówek. Organ I instancji nie stwierdził upomnień i nagan związanych z nieprzestrzeganiem przez kierowców norm związanych z czasem prowadzenia pojazdów. Strona takich dokumentów podczas kontroli nie okazała.

W odwołaniu od decyzji zarzucono organowi poczynienie błędnych ustaleń faktycznych.

Decyzją z dnia [...], nr [...], wydaną na podstawie art. 4 pkt 22 lit. a i lit. h, art. 92a ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1265.), lp. 5. 1, lp. 5. 2, lp. 5. 3, lp. 6.3.1, lp. 6.3.6, lp. 6.3.7 i lp. 6.3.8 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym, art. 6, art. 7, art. 8 Rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006), art. 13, art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2 i ust. 5 Rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L 370 z dnia 31 grudnia 1985r.ze zm.), Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.