Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 20 czerwca 2013 r., sygn. I SA/Po 293/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dominik Mączyński Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędzia WSA Katarzyna Nikodem (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Szydłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi "A" spółka z o.o. [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej [...] z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji w sprawie odmowy przedłużenia zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Celnej [...] z dnia [...] r. Nr [...]; II. stwierdza, że decyzje wymienione w punkcie pierwszym nie podlegają wykonaniu do dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Dyrektora Izby Celnej [...] na rzecz skarżącej spółki kwotę [...] zł ([...]) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Celnej w [...] decyzją z dnia [...] lutego 2010r. nr[...], po rozpoznaniu wniosku A sp. z o.o. w [...] z dnia [...] sierpnia 2009r., orzekł o odmowie przedłużenia zezwolenia Dyrektora Izby Skarbowej nr [...] z dnia [...] maja 2004r. na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa[...].

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że podstawę prawną podjętego rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 138 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych ( Dz.U. z 2009 r. Nr 201, poz. 1540 ze zm. dalej u.g.h.), zgodnie z którym zezwolenia, o których mowa w art. 129 ust. 1, nie mogą być przedłużane.

Od ww. decyzji strona nie złożyła odwołania.

Wnioskiem z dnia [...] października 2012r. Spółka wystąpiła do Dyrektora Izby Celnej o wznowienie postępowania zakończonego ww. decyzją ostateczną, powołując się na opublikowaną w dniu 29 września 2012 r. w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (C-295/12) sentencję wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej T.S.U.E.) z której wynika, że art. 138 ust. 1 u.g.h, który stanowił podstawę decyzji organu w niniejszej sprawie, jest potencjalnym przepisem technicznym w rozumieniu Dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego(Dz.U. L 204, s. 37 dalej Dyrektywa 98/34/WE), a to z kolei jest równoznaczne z tym, że wobec braku jego notyfikacji nie może oraz nie mógł być on stosowany.