Wyrok WSA w Krakowie z dnia 4 czerwca 2013 r., sygn. III SA/Kr 321/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Dąbek Sędziowie WSA Bożenna Blitek ( spr.) WSA Halina Jakubiec Protokolant Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi I. P. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 10 maja 2011r. nr [....] w przedmiocie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na rzecz adwokata J. Z. - Kancelaria Adwokacka, ul. [....], tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych podwyższoną o podatek od towarów i usług przewidziany dla tego rodzaju czynności.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 29 stycznia 2013 r., sygn. akt II GSK 1414/12 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 marca 2012 r., sygn. akt III SA/Kr 772/11, którym oddalono skargę I. P. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 10 maja 2011 r. Nr [...] w przedmiocie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Uchylony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie zapadł w następującym stanie faktycznym.

Decyzją z dnia [...] 2011 r. Nr [...] znak: [...] Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa odmówił przyznania I. P. płatności obszarowej na rok 2010 i nałożył na nią sankcję w wysokości 1.320,91 zł. Kwota ta miała być potrącana z płatności realizowanych przez Agencję z Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) lub Europejskiego Funduszu Rolniczego Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) oraz krajowych środków publicznych przeznaczonych na współfinansowanie wydatków realizowanych z tych funduszy w ciągu 3 kolejnych lat kalendarzowych. Decyzja została wydana na podstawie art. 7 ust. 1, art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz. U. z 2008 r. Nr 170, poz. 1051 z późn. zm.) oraz art. 58 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) Nr 73/2009 odnośnie do zasady wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w ramach systemów wsparcia bezpośredniego przewidzianych w wymienionym rozporządzeniu oraz wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności w ramach systemu wsparcia ustanowionego dla sektora wina (Dz. Urz. UE L 316 z 2 grudnia 2009 r., str. 1, z późn. zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.). Organ I instancji podał, że w dniu 14 września 2010 r. w gospodarstwie I. P. została przeprowadzona kontrola. W jej wyniku stwierdzono zawyżenie powierzchni zadeklarowanej do płatności wobec powierzchni faktycznie do nich uprawnionej. I tak w odniesieniu do działki A, o deklarowanej powierzchni 1,2 ha, jej wielkość wynosiła 0,95 ha. Co się tyczy działki B, o deklarowanej powierzchni 0,87 ha, wynosiła ona 0,71 ha. Podobnie dotyczyło to działki C, o deklarowanej powierzchni 0,47 ha, podczas gdy wynosiła ona 0,19 ha. Ponadto stwierdzono również nieusunięte przez I. P. rozbieżności pomiędzy danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków a danymi wynikającymi z wniosku o przyznanie omawianej płatności, co odnosiło się do nieprawidłowego wskazania powierzchni całkowitej działek ewidencyjnych. Ustalono brak utrzymania w prawidłowej kulturze rolnej działek będących przedmiotem wniosku skarżącej. Na działce A i B stwierdzono trawy wieloletnie, zaś na działce C ugór, przy czym na tej działce stwierdzono brak wykoszenia i usunięcia okrywy roślinnej, co najmniej raz w roku w terminie do dnia 31 lipca. Z powyższych względów, zdaniem organu I instancji, różnica pomiędzy powierzchnią zadeklarowaną we wniosku a stwierdzoną podczas kontroli wyniosła 100%, co uzasadniało odmowę przyznania wnioskowanej płatności i nałożenie na skarżącą sankcji w wysokości 1.320,91 zł, stosownie do art. 58 powołanego rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1122/2009.