Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 czerwca 2013 r., sygn. IV SA/Gl 932/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Matan Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska (spr.) Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz Protokolant starszy sekr. sąd. Magdalena Nowacka-Brzeźniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Gminy W. z dnia [...]nr [...] w przedmiocie przyjęcia wieloletniego programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości i określa, że nie podlega ona wykonaniu.

Uzasadnienie

Rada Gminy W. w dniu [...] r. Nr [...] podjęła uchwałę w sprawie przyjęcia wieloletniego programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem Gminy na lata 2011-2015. Podstawę prawną uchwały stanowił art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 z późn. zm., dalej powoływanej przy pomocy skrótu "u.s.g.") w związku z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t. j. Dz. U. z 2005 r. nr 31, poz. 266 z późn. zm., dalej powoływanej przy pomocy skrótu "u.o.p.l.").

Pismem z dnia 11 września 2012 r. Wojewoda [...], działając na podstawie art. 93 ust. 1 u.s.g., zaskarżył powyższą uchwałę, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności, jako niezgodnej z art. 21 ust. 2 u.o.p.l. W uzasadnieniu podniósł istotne naruszenie prawa, w postaci braku uwzględnienia wszystkich wskazanych w tym przepisie elementów kształtujących treść wieloletniego programu. Zdaniem organu nadzoru, użycie w tym przepisie wyrażenia "w szczególności" oznacza, iż wszystkie wymienione w nim elementy stanowią katalog otwarty i obligatoryjnie muszą zostać zawarte w programie po dostosowaniu do uwarunkowań lokalnych, wynikających ze stopnia zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej, w celu realizacji wszystkich zadań określonych przez ustawodawcę jako zadania własne gminy (por. art. 4 u.o.p.l.). Wątpliwości organu nadzoru wzbudziły zapisy punktu II załącznika do uchwały w zakresie wykazu lokali z podziałem na komunalne i socjalne, bez prognozy wielkości i stanu technicznego zasobu mieszkaniowego gminy w poszczególnych latach, które ograniczyły się do zaznaczenia braku środków do realizacji nowych inwestycji oraz planów nieodpłatnego przejęcia budynku mieszkalnego jednorodzinnego z przeznaczeniem na lokal socjalny, jak też prognozy sprzedaży dwóch mieszkań, czym naruszony został art. 21 ust. 2 pkt 1 u.o.p.l., dotyczący wielkości prognozy i stanu technicznego zasobu mieszkaniowego w poszczególnych latach z podziałem na lokale socjalne i pozostałe lokale mieszkalne. Zastosowana w punkcie II załącznika do uchwały regulacja nie spełnia, zdaniem organu nadzoru, wymogów kompleksowej prognozy, o której mowa w art. 21 ust. 2 pkt 5 u.o.p.l., zwłaszcza w zakresie sposobu i zasad zarządzania lokalami oraz budynkami wchodzącymi w skład mieszkaniowego zasobu gminy, jak też przewidywanych zmian zarządzania mieszkaniowym zasobem gminy w kolejnych latach. Tymczasem w punkcie V załącznika do uchwały określono wyłącznie organ uprawniony do zarządzania lokalami i budynkami wchodzącymi w skład zasobu (wójta). Nadto, wykaz prognozowanych kosztów utrzymania lokali komunalnych z podziałem na koszty bieżącej eksploatacji oraz koszty remontów i awarii w latach 2011-2015 nie zawiera kosztów ich modernizacji, jak i wydatków inwestycyjnych (tabela 3 załącznika do uchwały). Wiąże się z tym również brak określenia w uchwale innych działań mających na celu poprawę wykorzystania i racjonalizacji gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy, do czego zobowiązuje delegacja zawarta w art. 21 ust. 2 pkt 8 u.o.p.l. Organ nadzoru powołując się na treść uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 13 grudnia 2007 r. o sygn. akt II SA/Op 480/07 akcentował, iż pełna realizacja upoważnienia ustawowego wymaga ujęcia wszystkich elementów wymienionych w art. 21 ust. 1 i 2 u.o.p.l., a ich brak wpływa na legalność całego programu zawartego w uchwale. W związku z powyższym wywiódł, iż wskazane naruszenia prawa mają charakter istotny i dotyczą zasadniczej części zaskarżonej uchwały, dlatego konieczne jest stwierdzenie jej nieważności w całości.