Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 8 maja 2013 r., sygn. III SA/Wr 642/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Strzebinczyk, Sędzia WSA Magdalena Jankowska-Szostak, Bogumiła Kalinowska (sprawozdawca), , Protokolant Halina Rosłan, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 8 maja 2013 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. w G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] października 2012 r. Nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia kary pieniężnej na majątku spółki i określenia przybliżonej kwoty kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry oddala skargę

Uzasadnienie

W trakcie prowadzonego postępowania administracyjnego w zakresie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu prowadzenia gier na automacie poza kasynem gier (wszczętego postanowieniem z dnia [...] r.) ustalono, że strona - "A" z o.o. (dalej jako "strona skarżąca") - posiada zaległości z tytułu kar pieniężnych w łącznej kwocie 36.000 zł, w związku z naruszeniem przepisów ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2009 r. Nr 201, poz. 1540 ze zm.). Ponadto materiał dowodowy wskazuje na fakt trwałego nieregulowania w wymaganych terminach zobowiązań o charakterze publicznoprawnym.

Mając na względzie powyższe okoliczności, Naczelnik Urzędu Celnego w W. uznając, że istnieją uzasadnione obawy co do realizacji kary pieniężnej - po wszczęciu postępowania podatkowego - wydał w dniu [...] r. decyzję (nr [...]), w której dokonał - zgodnie z art. 33 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa - zabezpieczenia kary pieniężnej przed wydaniem decyzji wymierzającej ją stronie skarżącej, określając jednocześnie przybliżoną kwotę tejże kary w wysokości 12.000 zł.

W odwołaniu strona skarżąca zaskarżyła decyzję w całości, wnosząc o jej uchylenie i umorzenie postępowania. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzuciła rażące naruszenie przepisów art. 2 § 1 pkt 1, art. 3 pkt 3 lit. c i pkt 8, art. 33 § 2 pkt 1 i § 4 pkt 1, art. 200 § 2 pkt 2 oraz art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, poprzez bezzasadne zastosowanie wskazanych regulacji w niniejszej sprawie, wbrew istotnemu stanowi rzeczy. Podniosła, że: