Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 maja 2013 r., sygn. III SA/Wa 2735/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Zalewski (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, sędzia WSA Aneta Lemiesz, Protokolant starszy referent Iwona Choińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2013 r. sprawy ze skargi J. D. i P. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz J. D. i P. D. kwotę 1.534 zł (słownie: jeden tysiąc pięćset trzydzieści cztery złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. Decyzją z [...] kwietnia 2012 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. określił Skarżącym - J. i P. D. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. w kwocie 8.336 zł.

Organ I instancji stwierdził, iż wykazane przez Skarżących - w złożonym przez nich zeznaniu podatkowym PIT-37 za 2008 r. - odliczenie darowizn pieniężnych na rzecz Parafii Kościoła Starokatolickiego M. w P. nie zostało właściwie udokumentowane, gdyż na podstawie sprawozdania z 30 listopada 2009 r. nie można zweryfikować czy faktycznie darowizny zostały przeznaczone na działalność charytatywno-opiekuńczą.

2. W odwołaniu od powyższej decyzji Skarżący wnieśli o jej uchylenie i umorzenie postępowania.

Zarzucili, iż została ona wydana przy zastosowaniu nieuprawnionej, rozszerzającej interpretacji art. 26 ust. 5 ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego M. w Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 253 ze zm.), prowadzącej do nieuznania warunku w postaci przedłożenia sprawozdania z wydatkowania darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze. Ponadto podnieśli, iż w zaskarżonej decyzji organ I instancji pominął jako dowód sprawozdanie, powołując się jedynie na brak jego szczegółowości i jednocześnie nie podjął się próby dojścia do prawdy obiektywnej poprzez przesłuchanie jako świadka księdza organizującego działalność charytatywną w imieniu Kościoła. Ponadto, w ocenie Skarżących, organ I instancji nie wykazał, iż przedstawione przez podatników sprawozdanie jest niewiarygodne i z tego powodu nie może stanowić dowodu na potwierdzenie wydatkowania podarowanych kwot na rzecz Starokatolickiego Kościoła M..