Wyrok WSA w Opolu z dnia 9 maja 2013 r., sygn. II SA/Op 36/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Protokolant Sekretarz sądowy Agnieszka Jurek po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 maja 2013 r. sprawy ze skargi S. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 30 marca 2012 r., nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnienia do kierowania pojazdami 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 19 września 2011 r., nr [...], Starosta Kędzierzyńsko-Kozielski, działając na podstawie art. 140 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. nr 108, poz. 908, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, cofnął S. P. uprawnienia kategorii BCDE, dokument nr [...], druk nr [...], wydane dnia 21 maja 2003 r. przez Starostę. W motywach decyzji organ, odwołując się do treści art. 140 ust. 1 pkt 4 lit. b i c ustawy, stwierdził, że wydane rozstrzygnięcie jest uzasadnione tym, iż S. P. nie poddał się kontrolnemu badaniu lekarskiemu i psychologicznemu, na które został skierowany przez Komendę Powiatową Policji w Kędzierzynie-Koźlu dnia 2 grudnia 2010 r. w trybie art. 122 ust. 1 pkt 3 i art. 124 ust. 1 pkt 2 ustawy. Organ wskazał również na obowiązek poddania się kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji przez osobę ubiegającą się o przywrócenie uprawnienia do kierowania pojazdem cofniętego na okres przekraczający 1 rok, wynikający z art. 114 ustawy.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył S. P., wnosząc o ponowne rozpatrzenie sprawy i wyznaczenie nowego terminu badań.

Decyzją z dnia 30 marca 2012 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu, działając na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071, z późn. zm. - obecnie Dz. U. z 2013 r., poz. 267), zwanej dalej K.p.a., uchyliło zaskarżone rozstrzygnięcie i przekazało sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. Relacjonując stan faktyczny sprawy Kolegium przedstawiło ustalenia organu pierwszej instancji, oraz dodatkowo wyjaśniło, że wykonanie środka karnego orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w [...], II Wydział Karny, z dnia 12 stycznia 2011 r., sygn. akt [...], nastąpiło przez wprowadzenie do Centralnej Ewidencji Kierowców w dniu 8 lutego 2011 r. zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, licząc od dnia 20 stycznia 2011 r. do 20 stycznia 2013 r. Jednocześnie w wyroku tym Sąd nie orzekł obowiązku zwrotu dokumentu prawa jazdy. Kolegium ustaliło również, że w związku z prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w [...] orzekającym m.in. o środku karnym w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat nie została wydana decyzja realizująca wymogi wynikające z art. 182 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. nr 90, poz. 557, z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie K.k.w. W rozważaniach prawnych Kolegium przypomniało treść art. 140 ust. 1 pkt 4 lit. b i c ustawy. Następnie stwierdziło, że organ pierwszej instancji wszczął z urzędu postępowanie w sprawie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami dopiero 26 sierpnia 2011 r., a więc po upływie około ośmiu miesięcy od powzięcia wiadomości o niewykonaniu tych badań przez stronę. Jednocześnie Kolegium uznało, że organ pierwszej instancji wydał decyzję nie poddając ocenie wszystkich dowodów znajdujących się w aktach sprawy, istotnych do podjęcia prawidłowego rozstrzygnięcia. Jak wynika bowiem z materiału dokumentacyjnego, organ ten już w lutym 2011 r. posiadał wiedzę o orzeczonym wobec S. P. środku karnym w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat. Dalej, odwołując się do treści art. 182 K.k.w. oraz poglądów orzecznictwa sądowoadministracyjnego, Kolegium wywiodło, że przepis ten stanowi normę prawa materialnego do wydania decyzji administracyjnej o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami oraz wskazuje organ administracji zobowiązany do wydawania rozstrzygnięć w orzeczonym zakresie przez sąd. Przy czym obowiązku tego nie niweczy wpisanie orzeczonego przez sąd zakazu do Centralnej Ewidencji Kierowców. Tymczasem, jak wynika z wyjaśnień organu pierwszej instancji, decyzja taka, nie została wydana. W ocenie Kolegium, skoro fakt istnienia prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w [...] był znany organowi pierwszej instancji od 7 lutego 2011 r., to podejmując i prowadząc postępowanie z urzędu organ obowiązany był przede wszystkim rozważyć, która z okoliczności występujących w sprawie winna być przyczyną orzeczenia o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami. Czy będzie to brak wykonania przez stronę badań lekarskich i psychologicznych w zakreślonym w skierowaniu terminie, czy prawomocny wyrok Sądu Rejonowego w [...]. W konsekwencji Kolegium uznało, że organ naruszył art. 7 i 77 K.p.a. w zakresie nakazującym podejmowanie wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego poprzez zebranie w sposób wyczerpujący materiału dowodowego, a następnie załatwienie sprawy po rozpatrzeniu całego materiału dowodowego z uwzględnieniem interesu społecznego i słusznego interesu obywateli.