Wyrok WSA w Łodzi z dnia 21 maja 2013 r., sygn. I SA/Łd 176/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Joanna Tarno (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Paweł Kowalski Sędzia NSA Paweł Janicki Protokolant: Szymon Chrostek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 maja 2013 r. sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2007 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r. nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z [...] r. nr [...], określającą firmie "A" Spółka z o.o. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2007 r. w wysokości 176.983,00 zł.

W ocenie organu pierwszej instancji strona zawyżyła koszty uzyskania przychodów o łączną kwotę 630.872,17 zł z tytułu ujęcia w kosztach działalności:

1) faktur stwierdzających czynności, które faktycznie nie zostały wykonane, wystawionych przez:

- Grupę Twórczo-Wykonawczą "B" P. D. (usługi budowlane na łączną kwotę netto 48.900 zł),

- C Sp. z o.o., której prezesem był również P. D. (usługi budowlane na łączną kwotę netto 579.360 zł),

- PHU "D" W. D. (faktura nr 100/07 z 2 lipca 2007 r. - Laptop HP- nx 7400 na kwotę netto 2.050 zł) -

- co stanowi naruszenie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."),

2) kwoty podatku od towarów i usług (562,17 zł) wynikającego z faktur VAT wystawionych przez Zakład Gospodarki Mieszkaniowej W. - K. - co stanowi naruszenie art. 16 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.p.

W odwołaniu od decyzji pierwszej instancji pełnomocnik strony zarzucił organowi naruszenie:

- licznych przepisów Ordynacji podatkowej wskutek nieprzeprowadzenia dowodów z zeznań świadków oraz błędną ocenę zebranego materiału dowodowego, a także błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, polegający na przyjęciu, że prace opisane w zakwestionowanych fakturach nie były wykonane przez wystawcę tych faktur,