Wyrok WSA w Łodzi z dnia 16 maja 2013 r., sygn. I SA/Łd 18/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Adamczyk Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Tarno (spr.) Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk - Drozda Protokolant: Szymon Chrostek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 maja 2013 r. sprawy ze skargi A spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w zakresie podatku od towarów i usług za styczeń - grudzień 2007r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r. nr [...] , Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy własną decyzję z [...] r. nr [...] , którą odmówiono stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej z [...] mr. nr [...] wydanej przez ten organ dla A Sp. z o.o. z siedzibą w Ł., w zakresie podatku od towarów i usług za styczeń-grudzień 2007 r.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, że pełnomocnik A Sp. z o.o. złożył [...] r. wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z [...] r. wydanej w zakresie podatku od towarów i usług za styczeń-grudzień 2007 r. Jako podstawę prawną swego żądania wskazał art. 247 § 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej "Ordynacja podatkowa"). W jego ocenie wspomniana decyzja została wydana równocześnie bez podstawy prawnej i z rażącym naruszeniem prawa.

Po przeprowadzeniu postępowania w tym zakresie, organ kontroli skarbowej przyjął, że nie zachodzi żadna z przesłanek wymienionych w art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej, to jest zarówno podniesionych przez pełnomocnika strony, określonych w pkt 2-3, jak i w pozostałych punktach powołanego przepisu. W konsekwencji decyzją z [...] r. odmówił stwierdzenia nieważności własnej decyzji z [...] r.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy pełnomocnik strony zaskarżył ww. decyzję w całości, zarzucając jej naruszenie art. 247 § 1 pkt 2-3 Ordynacji podatkowej. W jego bowiem ocenie decyzja z [...] r. została wydana bez podstawy prawnej i z rażącym jego naruszeniem, tj. naruszeniem: (1) przepisów prawa materialnego: art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) i art. 99 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej "ustawa o VAT"); (2) przepisów prawa procesowego: art. 199a § 3, art. 122, art. 187 § 1, art. 191 Ordynacji podatkowej.