Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 9 maja 2013 r., sygn. II SA/Go 39/13

Dnia 9 maja 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Marek Szumilas Sędzia WSA Grażyna Staniszewska (spr.) Protokolant sekr. sąd. Małgorzata Zacharia-Gardzielewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 maja 2013 r. sprawy ze skargi P.M. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wymeldowania I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy z dnia [...] r. nr [...], II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, III. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego P.M. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Uzasadnienie.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] Wójt Gminy, po rozpatrzeniu wniosku P.M., odmówił wymeldowania A.M. i S.C. z pobytu stałego z lokalu mieszkalnego w [...].

W uzasadnieniu decyzji, powołując się na treść art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych, wyjaśnił, że trwałość opuszczenia lokalu ma miejsce wyłącznie w sytuacji, gdy osoba wyraża wolę zerwania wszystkich związków z lokalem stałego miejsca pobytu i ześrodkowania interesów życiowych w innym miejscu. Dobrowolność zaś oznacza jednoznaczny zamiar strony niezmuszanej okolicznościami faktycznymi lub zachowaniem innych osób. W konsekwencji organ wyraził ocenę, że z akt administracyjnych wynika, iż A.M. wraz z nieletnim synem nie opuściła miejsca pobytu stałego na stałe, a przebywa jedynie czasowo w Niemczech, co związane jest z jej pracą zawodową. Wyjazd do pracy nastąpił w styczniu 2012 roku i zrealizowany został za wiedzą i obopólną zgodą obojga małżonków. Fakt ten potwierdzają zeznania stron postępowania i świadków. Ze zgodnych zeznań stron wynika również, że przynajmniej do kwietnia 2012 r. A.M. ponosiła część kosztów utrzymania domu, posiadała klucze do domu, natomiast w domu przebywał również jej syn S.C., którym miał opiekować się P.M.. W domu pozostała część jej rzeczy osobistych oraz rzeczy codziennego użytku. Na brak zerwania więzi z miejscem pobytu stałego wskazuje też fakt, że A.M. przyjechała na święta wielkanocne do miejsca pobytu stałego w [...]. W trakcie postępowania ustalono, że pomiędzy małżonkami, zarówno przed wyjazdem do pracy do Niemiec jak i później j dochodziło do nieporozumień. W efekcie nasilającego się konfliktu A.M. w kwietniu 2012 r. wniosła pozew o separację. Natomiast P.M. w dniu [...] maja 2012 roku wniósł pozew o rozwód. Organ ustalił również, że w kwietniu 2012 roku A.M. zabrała z domu kilka rzeczy codziennego użytku tj. telewizor i komputer, które stanowiły własność jej matki. W konsekwencji organ stwierdził, że trudno uznać, iż A.M. wyprowadziła się z lokalu mieszkalnego w [...] zabierając wszystkie swoje rzeczy. Również działań P.M. polegających na wymianie zamków w drzwiach domu oraz odmowie wydania kluczy małżonce, jak też spakowaniu jej rzeczy osobistych oraz rzeczy jej nieletniego syna, a następnie złożenie ich w stodole, nie można uznać za dobrowolne wyprowadzenie się strony - A.M. z domu w [...]. Jednocześnie organ wskazał, że strona - A.M. - ma prawo do skorzystania z przysługującego jej środka prawnego o przywrócenie utraconego prawa posiadania w ciągu roku od chwili dokonania naruszeń.