Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 8 maja 2013 r., sygn. II SA/Gl 1493/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka, Sędzia NSA Ewa Krawczyk (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Bieroń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 maja 2013 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o. o. w S. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie kary z tytułu nielegalnego użytkowania obiektu budowlanego oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] roku nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nałożył na właściciela - "A" Sp. z o.o. z siedzibą w S. karę w wysokości 125.000 zł (słownie: pięćdziesiąt tysięcy złotych) z tytułu nielegalnego użytkowania inwestycji o nazwie "Budowa hali magazynowej z zapleczem logistycznym i socjalnym, wiat składowych i przejazdowych wraz ze zmianą lokalizacji hali namiotowej na działce nr 1, 2 położonej w S. przy ul. [...], [...] (kategoria obiektu budowlanego K - XVIII) z wyłączeniem zaplecza logistycznego na antresoli w hali magazynowej (wg projektu: biuro logistyki, pokój socjalny, sanitariaty, klatka schodowa).

W podstawie prawnej tego postanowienia wskazano art. 57 ust. 7 oraz art. 59 f ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 roku, nr 243, poz. 1623 ze zm.).

Zażalenie na postanowienie organu I instancji złożyła "A" Spółka z o.o. Wskazała na rozbieżność w zaskarżonym postanowieniu co do nałożonej kary to jest 125.000 zł, przy jej pisemnym określeniu na pięćdziesiąt tysięcy złotych, zarzuciła naruszenie art. 7, 77, 80 kpa polegające na braku wyjaśnienia stanu faktycznego, wadliwe przeprowadzenie oceny postępowania dowodowego, art. 124 § 1 i § 2 kpa przez sporządzenie uzasadnienia skarżonego postanowienia bez należytego wyjaśnienia podstawy faktycznej rozstrzygnięcia i z pominięciem podstawy prawnej a także art. 57 ust. 7 Prawa budowlanego w zw. z art. 59f tego prawa poprzez błędną jego wykładnię, a w konsekwencji niewłaściwe obliczenie wysokości kary. W konkluzji skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i umorzenie postępowania w pierwszej instancji lub uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.