Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2013 r., sygn. IV SA/Wa 2840/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Łukasz Krzycki, Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska, Sędzia WSA Agnieszka Wójcik (spr.), Protokolant ref. staż. Paweł Smulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi S. T. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy i odmowy udzielenia ochrony uzupełniającej oraz wydalenia z terytorium RP wobec braku przesłanek do udzielenia zgody na pobyt tolerowany oddala skargę

Uzasadnienie

Pani S. T. - obywatelka [...],

narodowości [...], w dniu 24 sierpnia 2012 r. złożyła wniosek o nadanie jej statusu uchodźcy.

Decyzją nr [...] z dnia [...] września 2012 r. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców odmówił nadania pani S. T.

statusu uchodźcy, z powodu oczywistej bezzasadności wniosku, powołując się na przepis art. 19 ust. 1 pkt 1 i art. 34 ust. 1 pkt 6 ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium RP.

W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że wnioskodawczyni nie spełnia przesłanek, o których mówi Konwencja Genewska dotycząca statusu uchodźców. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców stwierdził też, że w przypadku Wnioskodawczyni brak jest przesłanek do udzielenia ochrony uzupełniającej jak i zgody na pobyt tolerowany i postanowił wydalić ją z terytorium RP.

Od niniejszej decyzji, Pani S. T. wniosła odwołanie, do Rady do Spraw Uchodźców.

Rada do Spraw Uchodźców po rozpatrzeniu odwołania decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu wskazano, iż rozpoznając sprawę Rada kierowała się literalnym brzmieniem art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium RP, który stanowi, że cudzoziemcowi nadaje się status uchodźcy, jeżeli na skutek uzasadnionej obawy przed prześladowaniem w kraju pochodzenia, z powodu rasy, religii, narodowości, przekonań politycznych lub przynależności do określonej grupy społecznej nie może lub nie chce korzystać z ochrony tego kraju. Zdaniem Rady zarówno w złożonym wniosku o nadanie statusu uchodźcy, jak i podczas przeprowadzonego wywiadu, odwołująca nie przytoczyła faktów lub okoliczności, które mogłyby świadczyć o prześladowaniu jej, lub uzasadniałyby obawę przed prześladowaniem z powodu rasy, religii, narodowości, przynależności do określonej grupy społecznej lub przekonań politycznych. Badając sprawę, Rada uznała za dowiedzione, że zainteresowana Cudzoziemka nie była prześladowana z przyczyn określonych w Konwencji Genewskiej, a okoliczności wyjazdu z kraju pochodzenia wskazane przez nią w toku postępowania nie były tożsame z indywidualnym prześladowaniem z powodów wskazanych w Konwencji Genewskiej. Nie zaistniały też przesłanki do udzielenia jej ochrony uzupełniającej i zgody na pobyt tolerowany. Rada nie dopatrzyła się nieprawidłowości w postępowaniu prowadzonym przez organ I instancji, a zgromadzony materiał dowodowy uznała za wystarczający do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy.