Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 17 kwietnia 2013 r., sygn. II SA/Rz 138/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Ewa Partyka /spr./ Sędziowie WSA Joanna Zdrzałka WSA Magdalena Józefczyk Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi B. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego specjalnego -skargę oddala-

Uzasadnienie

Sygn. II SA/Rz 138/13

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi B. G. jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej jako SKO, Kolegium) z dnia [...] grudnia 2012 r.,

nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy [...] z dnia [...] września 2012 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego specjalnego.

W podstawie prawnej decyzji organ odwoławczy powołał art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., określanej dalej w skrócie jako k.p.a.) oraz art. 40 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm. - zwana dalej w skrócie jako u.p.s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy;

W dniu 19 stycznia 2012 r. wpłynął do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej (dalej jako MOPS) wniosek B. G. o przyznanie zasiłku celowego na usunięcie szkód w nieruchomości powstałych na skutek osuwiska i padających deszczy w 2010 r. oraz sfinansowanie ekspertyzy budowlanej i badań geologicznych.

Decyzją z dnia [...] września 2012 r. Burmistrz Miasta i Gminy [...] odmówił B. G. przyznania zasiłku celowego na pokrycie wydatków powstałych w wyniku zdarzenia losowego - osuwiska. Jako powód rozstrzygnięcia organ podał brak podstaw do przyznania zasiłku celowego. W uzasadnieniu wskazał, że w czasie zdarzenia w budynku znajdującym się w miejscowości C. zamieszkiwali rodzice wnioskodawczyni T. i D. K. - byli właściciele, którzy obecnie nie żyją. Natomiast B. G. w tym czasie zamieszkiwała i nadal zamieszkuje w R., gdzie prowadzi gospodarstwo domowe. Z przeprowadzonego rozpoznania wśród mieszkańców wsi C. wynika, że na dzień zdarzenia oraz w chwili obecnej w/w nie prowadziła i nie prowadzi gospodarstwa domowego w rodzinnym domu. Ze złożonego w dniu 19 stycznia 2012 r. wniosku wynika, że od dnia 2 sierpnia 2010 r. budynek nie był zamieszkiwany ze względu na to, że stan zdrowia rodziców B. G. uległ znacznemu pogorszeniu i przebywali oni w szpitalu, a następnie w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym. Po śmierci D. K., sparaliżowanym ojcem zajęła się siostra wnioskodawczyni - E. K., która jako współwłaściciel przedmiotowej nieruchomości złożyła oświadczenie, iż nie wyraża zgody na udzielenie skarżącej pomocy w formie zasiłku. Organ wskazał, że uszkodzenie budynku w C. bezpośrednio nie pogorszył sytuacji bytowej B. G., gdyż stanowił on majątek rodziców. Naprowadził, że zadaniem własnym gminy jest zapewnienie mieszkania osobom, które straciły dach nad głową i nie mają gdzie mieszkać. Natomiast w/w nie została pozbawiona możliwości zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. Konkludując Burmistrz stwierdził, że uszkodzenie w wyniku osuwiska budynku, w którym zamieszkiwali rodzice wnioskodawczyni nie pogorszyło jej sytuacji bytowej, gdyż zamieszkiwała ona i nadal zamieszkuje w lokalu w R., do którego prawo stanowi przedmiot wspólności małżeńskiej.