Wyrok WSA w Łodzi z dnia 12 kwietnia 2013 r., sygn. I SA/Łd 14/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia NSA Teresa Porczyńska Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Tarno (spr.) Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda Protokolant: Edyta Borowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi K. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiąc luty 2007 r. oraz kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za poszczególne miesiące 2007 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r. nr [...] , Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z [...] r. nr [...] , określającą K. S. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za luty 2007 r. oraz kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za okresy: styczeń oraz marzec - grudzień 2007 r.

W uzasadnieniu wskazano, że w wyniku postępowania kontrolnego organ pierwszej instancji stwierdził, że strona zaniżyła podatek należny w łącznej kwocie 38.873 zł. Powyższe wynikało z faktu niewykazania w rejestrach sprzedaży obrotu uzyskanego z tytułu dostawy 294.500 kg wiórów żeliwnych w łącznej kwocie netto 176.700 zł. Tym samym podatniczka naruszyła dyspozycję m.in. art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 29 ust. 1 i art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. - dalej: "ustawa o VAT").

Organ kontroli skarbowej dokonał ilościowego rozliczenia zakupu i sprzedaży wiórów żeliwnych w 2007 r., co wykazało różnicę w ilości 294.500 kg. Tymczasem w remanencie na 1 stycznia i 31 grudnia 2007 r. podatniczka wykazała "zerowy" stan wiórów żeliwnych. W piśmie z dnia 9 marca 2012 r. pełnomocnik strony wyjaśnił, że sporządzone remanenty są zgodne ze stanem faktycznym. Przesłuchana w charakterze strony w dniu 29 maja 2012 r. podatniczka stwierdziła, że "wióry żeliwne zostały sprzedane jako złom stalowy".