Wyrok WSA w Lublinie z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. I SA/Lu 87/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz, Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer (sprawozdawca),, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant Asystent sędziego Anna Gilowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi P. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2007 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z [...] określającej P. B. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za listopad 2007 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz akt sprawy wynika, że po przeprowadzonym postępowaniu kontrolnym w zakresie prawidłowości rozliczenia P. B. z tytułu podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2007 r., Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej [...] wydał decyzję, którą określił zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za listopad 2007 r. w wysokości 7.379,00 zł.

Organ pierwszej instancji zaznaczył, że w toku przeprowadzonego postępowania kontrolnego stwierdzono nieprawidłowości w zakresie rozliczenia podatku od towarów i usług za wrzesień 2007 r., co spowodowało zmianę rozliczenia podatku VAT za wrzesień i październik 2007 r.

W związku z określeniem za wrzesień 2007 r. kwoty zobowiązania podatkowego, nie kwestionując rzetelności prowadzonych przez stronę rejestrów dla potrzeb podatku od towarów i usług za październik i listopad 2007 r., organ pierwszej instancji w decyzji z [...] zmienił rozliczenie podatku od towarów i usług za listopad 2007 r. poprzez pomniejszenie kwoty podatku naliczonego o kwotę nadwyżki z deklaracji za październik 2007 r.

Od powyższej decyzji strona złożyła odwołanie, w którym wniosła o uchylenie zaskarżonego rozstrzygnięcia w całości. Odwołujący zaznaczył, że jego zdaniem ocena dowodów dokonana przez organ podatkowy jest dowolna. W ocenie odwołującego, organ podatkowy dokonał świadomej manipulacji dowodami, próbując wykazać brak faktycznego wykonania usług przez P. S. na podstawie faktu, że rozliczenia za świadczone usługi odbywały się głównie w formie gotówkowej. Z przytoczonych treści podatnik wyciągnął odmienne od prezentowanych przez organ podatkowy wnioski odnośnie współpracy z P. S. i rozliczeń dokonywanych pomiędzy nimi, podkreślając jednocześnie wybiórczy charakter działań organu podatkowego, zmierzających do uzasadnienia błędnego stanowiska o braku udziału P. S. w zawieraniu umów leasingowych.