Wyrok WSA w Krakowie z dnia 18 kwietnia 2013 r., sygn. III SA/Kr 1610/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Pasternak Sędziowie NSA Krystyna Kutzner SO del. Janusz Bociąga (spr.) Protokolant Monika Wójcik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi E. S. reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego I. S. na postanowienie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 10 września 2012 r. nr [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania skargę oddala.

Uzasadnienie

Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności postanowieniem z 10.09.2012r. nr [...] ([...]) odmówił E. S. przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od orzeczenia o stopniu niepełnosprawności wydanego przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w dniu [...] 2012 r. nr: [...].

I. S. przedstawiciel ustawowy E. S. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na powyższe postanowienie z dn. 10.09.2012. odmawiające jej przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od orzeczenia o stopniu niepełnosprawności. Skarżąca podniosła, że jako matka samotnie wychowująca niepełnosprawną córkę ma trudności nie tylko z chorobą, ale przede wszystkim z bezdusznością urzędników i służb powołanych do tego, aby stały na straży interesów poszkodowanych. Od trzech miesięcy, walczy o przywrócenie przywileju korzystania z abonamentu postojowego w Strefie płatnego parkowania. Jedyną jej winą, jak stwierdziła, jest to, że nie została poinformowana, iż posiadanie Karty Parkingowej nie jest jednoznaczne z prawem do wykupienia abonamentu postojowego w Strefie. Stwierdziła, że urzędnik powołany do orzekania w sprawach osób chorych, pokrzywdzonych i niepełnosprawnych, a mający tak wielki wpływ na losy ludzi musi, jako pierwszą zasadę przyjmować zrozumienie i chęć pomocy ludziom poszkodowanym, a nie cytować wyświechtany frazes, iż "nieznajomość prawa nie stanowi o braku winy". Podniosła, że jeżeli nawet jest winna, to konsekwencje ponosi niepełnosprawna córka, której należałoby pomóc. Z treści skargi wynika, iż wnosi o uchylenie zaskarżonego postanowienia.