Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 17 kwietnia 2013 r., sygn. I SA/Gd 164/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska, Sędzia WSA Bogusław Woźniak (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Marzena Cybulska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi W. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 11 grudnia 2012 r. Sygn. akt [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego w sprawie podatku rolnego, leśnego oraz podatku od nieruchomości za 2012 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Wójt Gminy decyzją z dnia 14 lutego 2012 r. ustalił W. Ż i A. Ż. łączne zobowiązanie pieniężne w podatku rolnym, leśnym oraz od nieruchomości za rok 2012 w wysokości 97 876,00 zł.

W. Ż wniósł odwołanie od ww. decyzji zaskarżając ją w części dotyczącej wymiaru podatku od nieruchomości w łącznej kwocie 97.550 zł oraz wnoszę o uchylenie powyższej decyzji w zaskarżonym zakresie i przekazanie sprawy Wójtowi Gminy do ponownego rozpoznania. W ocenie odwołującego pobór od przedmiotowej nieruchomości według stawek podatku jak dla terenów komunikacyjnych jest nieuzasadniony. Nieruchomość należąca A. i W. Ż stanowi w istocie w całości grunt rolny oraz leśny i żadna z jej części nie pełni funkcji terenów komunikacyjnych ani nie są one zabudowane. Nieruchomość powyższa jest po części byłym lotniskiem wojskowym ale obecnie nie pełni roli terenu komunikacyjnego nie jest zabudowana ani zurbanizowana, zatem obecne zapisy w ewidencji gruntów dotycząc tej nieruchomości są błędne i nie uwzględniają rzeczywistego stanu rzecz.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 11 grudnia 2012 r. utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy. W uzasadnieniu decyzji organ II instancji podał, że zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. 2010 r. Nr 193 poz. 1287 ze zm.) podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. W myśl powołanego przepisu o opodatkowaniu nieruchomości decyduje sposób zakwalifikowania nieruchomości w ewidencji gruntów i budynków. Dlatego dla opodatkowania nie ma decydującego znaczenia fakt wykorzystywania nieruchomości lub dane wynikające z księgi wieczystej mające charakter informacyjny, lecz dane zawarte w ewidencji (wyrok NSA z dnia 12.2. 2009 r., sygn. akt. II FSK 1586/2007, LexPolonica nr 2015984). W związku z powyższym, punktem wyjścia dla organów podatkowych powinny być ustalenia wynikające przede wszystkim z ewidencji gruntów i budynków, których dane zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne winny stanowić podstawę wymiaru podatków.