Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 marca 2013 r., sygn. IV SA/Wr 747/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Lidia Serwiniowska, Sędzia NSA Julia Szczygielska, Protokolant Aneta Januszkiewicz, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 21 marca 2013 r. sprawy ze skargi D. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] września 2012 r. nr [...] wydana na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.) oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. nr 139, poz. 992 ze zm.) dalej ustawa, którą po rozpatrzeniu odwołania D. Z. (dalej: skarżącej), od decyzji Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w O. działającego z upoważnienia Burmistrza O. z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...], utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r. organ pierwszej instancji odmówił przyznania skarżącej świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad matką - J. J. Uzasadniając takie rozstrzygnięcie wyjaśnił, że świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie, która rezygnuje z zatrudnienia lub nie podejmuje zatrudnienia w związku z koniecznością opieki nad chorym. Opieka uzasadniająca przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, z uwagi na potrzeby osoby niepełnosprawnej, musi mieć charakter trwały, osobisty i ciągły, a jej przedmiotem powinno być całodobowe zaspokajanie wszystkich potrzeb życiowych osoby niepełnosprawnej. Organ pierwszej instancji podkreślił, że nie chodzi przy tym o czynności związane z prowadzeniem gospodarstwa domowego, czy zapewnieniem leków i opieki lekarskiej osobie niepełnosprawnej. Tego typu obowiązki można pogodzić z pracą zawodową, co nie znaczy, że jest to zawsze proste. Pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia lub niepodejmowaniem pracy a opieką musi istnieć związek przyczynowy. Osoba rezygnująca z zatrudnienia musi być zatem zdolna do pracy. Poczyniwszy te wyjaśnienia organ pierwszej instancji stwierdził, że ze zgromadzonych dokumentów wynika, iż skarżąca była i jest nadal osobą bezrobotną. W wywiadzie środowiskowym ustalono, że skarżąca mieszka z mężem, który jest na emeryturze, dorosłym synem oraz matką - J. J. Matką opiekuje się od 6 miesięcy, ponieważ jej stan zdrowia nie pozwala na samodzielne zamieszkiwanie. Opieka polega na przygotowaniu posiłków, pomocy w higienie osobistej, podawaniu leków, zabieraniu na spacery i do lekarza. W opiece nad matką skarżącej pomaga mąż. Organ pierwszej instancji uznał, że "nie zrezygnowała Pani z zatrudnienia po to, by zaopiekować się chorą matką. Tutejszy Ośrodek nie znajduje związku przyczynowo -skutkowego między niepodejmowaniem przez Panią pracy a sprawowaniem opieki nad niepełnosprawną matką".