Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 marca 2013 r., sygn. II SA/Po 13/13

Dnia 18 marca 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Jakub Zieliński Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 06 marca 2013 roku sprawy ze skargi M. G. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] października 2012 roku Nr [...] w przedmiocie uposażenia; oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r., nr [...], Komendant Miejski Państwowej Straży Pożarnej w P., na podstawie art. 86 w związku z art. 87 ust. 1 pkt. 2 i 2a, art. 88 ust. 1 oraz art. 91 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2009 r. Nr 12, poz. 69 ze zm.) w związku z § 2 ust. 1 i § 5 i § 6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 27 lutego 2008 r. w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2008 r. Nr 37, poz. 212 ze zm.) ustalił asp. sztab. M. G. mianowanemu na stanowisko zastępcy dowódcy zmiany w Komendzie Państwowej Straży Pożarnej w P. [...] uposażenie zasadnicze oraz dodatek za posiadany stopień oraz dodatek służbowy. W decyzji ustalono również, że kwota dodatku motywacyjnego wyniesie 0,00 zł.

Na skutek odwołania M. G. Wielkopolski Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej decyzją z dnia [...] lipca 2011 r., nr [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Komendanta Miejskiego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] czerwca 2011 r.

Skargę na powyższe rozstrzygnięcie wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu M. G. Sąd Administracyjny wyrokiem z 26 stycznia 2012r. uchylił zaskarżoną decyzję organu odwoławczego. W motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że w sprawie dodatku motywacyjnego skarżącego nie zostało przeprowadzone postępowanie wyjaśniające w sposób zgodny z uregulowaniami zawartymi w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego. W szczególności z akt sprawy wynika, że w sprawie organ drugiej instancji wydał decyzję bez dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy. Dalej Sąd argumentował ,że organ nie dopełnił spoczywającego na nim obowiązku wyczerpującego rozpoznania okoliczności faktycznych sprawy. Niewystarczające było bowiem wyczerpujące wyjaśnienie przesłanek dopiero w odpowiedzi na skargę, gdzie organ II instancji powołał się na dokumenty, które zostały uzyskane już po wydaniu zaskarżonej decyzji. W ocenie Sądu wadliwe było stanowisko organu, że zgromadzenie materiału dowodowego po wydaniu decyzji w istocie nie miało wpływu na treść wydanego rozstrzygnięcia. Działania organów naruszało zarówno art. 7 jak i art. 77 § 1 kpa oraz art. 80 kpa.