Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 19 marca 2013 r., sygn. II SA/Ol 1318/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) Protokolant st. sekretarz sądowy Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 marca 2013r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu warunków zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją nr x z dnia 29 września 2011 r. Wójt Gminy E., po rozpatrzeniu wniosku spółki cywilnej "[...]", ustalił warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie dwóch siłowni wiatrowych na działkach nr "[...]"o.

Organ pierwszej instancji, decyzją z dnia 8 listopada 2011 r., na podstawie art. 63 ust. 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przeniósł powyższą decyzję na rzecz "[...]" spółki z o.o. z siedzibą w W.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. postanowieniem z dnia 14 marca 2012 r. wszczęło z urzędu postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy E. z dnia 29 września 2011 r. oraz dopuściło do udziału w nim stowarzyszenie "[...]".

Następnie, decyzją z dnia 15 maja 2012 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło nieważność decyzji nr x Wójta Gminy E. z dnia 29 września 2011 r. W uzasadnieniu swojej decyzji Kolegium podniosło, że prawidłowo organ pierwszej instancji zastosował art. 61 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Ponadto, spełnione zostały wymogi określone w art. 61 ust. 1 pkt 3 - 5 tej ustawy. Kolegium stwierdziło, że decyzja nie narusza również art. 10 ust. 2a, art. 15 ust. 3a pkt 3a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Brak lokalizacji przedmiotowej inwestycji w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nie skutkuje bowiem zakazem ustalenia warunków zabudowy w drodze decyzji o warunkach zabudowy. Powołane przepisy nie wskazują też na obowiązek sporządzenia planu miejscowego dla takiego obszaru. Kolegium stwierdziło natomiast, że decyzję skierowano do osoby nie będącej stroną w sprawie, co stanowiło przesłankę stwierdzenia nieważności decyzji. Wyjaśniło, że przez pojęcie "skierowanie decyzji" należy rozumieć określenie w drodze decyzji praw i obowiązków oznaczonego podmiotu. Decyzja administracyjna może określać jedynie prawa i obowiązki strony postępowania administracyjnego. Z tego względu wadą powodującą nieważność decyzji jest określenie praw lub obowiązków podmiotów innych niż strona postępowania. Decyzja z dnia 29 września 2011 r. została skierowana do spółki cywilnej "[...]". W myśl art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071, ze zm.), dalej powoływanej jako K.p.a., stroną jest każdy podmiot, którego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie, albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Spółka cywilna nie ma osobowości prawnej i zgodnie z art. 29 K.p.a., nie ma też ogólnej zdolności administracyjnej. Kolegium zaznaczyło jednocześnie, że art. 29 K.p.a. nie należy interpretować w taki sposób, że spółka cywilna nie może być stroną postępowania administracyjnego tylko z tego względu, iż nie mieści się w katalogu podmiotów wymienionych w tym przepisie. Każdy bowiem, kto może stać się stroną stosunku prawnego nawiązanego na podstawie prawa materialnego z mocy decyzji, będzie występował w postępowaniu administracyjnym jako strona. Oznacza to, że także jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej mogą być stronami postępowania administracyjnego, jeżeli przepisy szczególne przyznają im taki status. Skoro bowiem ustawodawca wyposaża dany podmiot w zdolność prawną na gruncie określonej dziedziny administracyjnego prawa materialnego, to prawo procesowe nie może ograniczać jego zdolności administracyjno - prawnej w zakresie praw i obowiązków wynikających z tej dziedziny prawa. Jeżeli zatem prawo materialne daje określonemu podmiotowi podstawę do wykazania w danym postępowaniu interesu prawnego lub obowiązku, to przesądza o jego przymiocie jako strony w tym postępowaniu. Takich szczegółowych uregulowań uprawniających spółkę cywilną do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy nie zawiera jednak ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.