Wyrok WSA w Łodzi z dnia 25 marca 2013 r., sygn. II SA/Łd 1303/12

Dnia 25 marca 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Rosińska Sędzia WSA Barbara Rymaszewska (spr.) Protokolant Specjalista Lidia Porczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2013 roku sprawy ze skargi B. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji dotyczącej zasiłku rodzinnego - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...], nr [...]. LS

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071 ze zm., w skrócie k.p.a.), art. 21, art. 23a ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2006r., Nr 139, poz. 992 ze zm., powoływana także jako ustawa), utrzymało w mocy decyzję własną z dnia [...] nr [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...] w sprawie uchylenia w całości decyzji Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...] zmienionej decyzją z dnia [...].

W toku postępowania ustalono, iż wnioskiem z dnia 18 czerwca 2012r. B. H. zwróciła się o wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta Ł. nr [...] z dnia [...] w trybie art. 156 § 1 k.p.a. W uzasadnieniu powyższego wniosku skarżąca wskazała, iż ww. decyzja z dnia [...] spełnia przesłanki stwierdzenia nieważności.

Po rozpatrzeniu powyższego wniosku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. uznał żądania skarżącej za niezasadne. W uzasadnieniu decyzji z dnia [...] Kolegium wskazało w pierwszej kolejności, iż postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności określonej decyzji jest postępowaniem w nowej sprawie, w której nie orzeka co do istoty sprawy rozstrzygniętej w decyzji będącej przedmiotem tego postępowania, lecz orzeka jako organ kasacyjny. Konsekwencją powyższego jest stwierdzenie, że w swej decyzji Kolegium rozstrzyga wyłącznie co do nieważności albo jej niezgodności z prawem, a nie jest władne rozstrzygać o innych kwestiach dotyczących istoty sprawy. Powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne organ stwierdził, iż w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności określonej decyzji badane jest wyłącznie, czy zachodzą przesłanki uzasadniające stwierdzenie nieważności, czy też nie. Zatem w postępowaniu prowadzonym w trybie nadzoru o stwierdzenie nieważności danej, określonej decyzji, organ wyższego stopnia ma obowiązek rozpatrywać sprawę w granicach określonych w art. 156 § k.p.a., to znaczy nie może rozpatrywać sprawy co do istoty, jak w postępowaniu odwoławczym. Przedmiotem oceny w postępowaniu nadzwyczajnym jest wyłącznie decyzja ostateczna i ustalenie w toku prowadzonego postępowania, czy decyzja ta obarczona jest którąkolwiek z wad określonych w art. 156 § 1 k.p.a.