Wyrok WSA w Lublinie z dnia 26 marca 2013 r., sygn. II SA/Lu 149/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Protokolant Starszy asystent sędziego Jakub Polanowski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 marca 2013 r. sprawy ze skargi M. B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji w sprawie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] października 2012 r., wydanym na podstawie art. 159 § 1 kpa, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. P. wstrzymało z urzędu wykonanie decyzji wydanej z upoważnienia Wójta Gminy M. z dnia [...] marca 2012 r., przyznającej M. B. świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad niepełnosprawną matką M. G. od [...] marca 2012 r. do [...] lutego 2014 r. w wysokości po [...] zł miesięcznie.

Wskazaną wyżej decyzją z dnia [...] marca 2012 r.

przyznano M. B. świadczenie pielęgnacyjne, o którym mowa

w art. 17 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.). Jako przesłankę przyznania świadczenia

wskazano rezygnację z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w

związku z koniecznością opieki nad pełnoletnią osobą niepełnosprawną, tj. matką M. B. - M. G. W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, że

adresatka kwalifikuje się do korzystania ze świadczenia pielęgnacyjnego i spełnia

wszystkie przesłanki do jego przyznania (nie wskazano żadnych

okoliczności dowodzących spełnienia przesłanek ustawowych).

Prowadząc odrębne postępowanie administracyjne, dotyczące umieszczenia M. G. w domu pomocy społecznej, Kolegium postanowiło zbadać tę decyzję w trybie nadzoru, pod kątem przesłanek nieważnościowych, unormowanych w art. 156 § 1 k.p.a., a w szczególności pod kątem rażącego naruszenia prawa (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.). Podstawą powzięcia wątpliwości co do zgodności tej decyzji z prawem było przede wszystkim to, że świadczenie pielęgnacyjne zostało przyznane wobec uznania, że osoba bliska osobie niepełnosprawnej zrezygnowała z pracy, aby się nią opiekować, a jednocześnie inna osoba bliska domaga się, aby osobę niepełnosprawną umieścić w domu pomocy społecznej, bo jest pozbawiona opieki. Zarazem z akt sprawy nie wynikało, kiedy i z jakiego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej M. B. zrezygnowała, wynikało natomiast, że M. B. i jej konkubent są oskarżeni o znęcanie się nad M. G.