Wyrok WSA w Krakowie z dnia 27 marca 2013 r., sygn. I SA/Kr 1252/12

|Sygn. akt I SA/Kr 1252/12 | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 27 marca 2013 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Ewa Michna (spr.), Sędzia: WSA Piotr Głowacki, Sędzia: WSA Stanisław Grzeszek, Protokolant: Bożena Piątek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 marca 2013 r., sprawy ze skarg D.K., na decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej, z dnia 31 maja 2012 r. Nr [...],[...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, - skargi oddala -

Uzasadnienie

Decyzjami z dnia 10 listopada 2010 r. nr [...] i nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli określił D.K. (dalej "skarżący") wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za październik i grudzień 2005 r. Skarżący nie wniósł odwołania tych decyzji.

Wnioskami ( datowanymi na 14 lutego 2011 r. ), a nadanymi dnia 29 września 2011 r. skarżący zwrócił się do organu o stwierdzenie nieważności powyższych decyzji, podnosząc zarzut naruszenia: art. 120, art. 121, art. 122, art. 123, art. 130, art. 180, art.187, art. 190, art.191 i art.192 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.).

W uzasadnieniu skarżący podniósł, że:

- organ skupił się na rozważaniach w żaden sposób nie związanych ze skarżącym, wprowadził go przez to w błąd, "mylnie przekonując o nieprawidłowości jego postępowania". Organ przerzucił tym samym odpowiedzialność na podatnika za nierzetelne działania jego kontrahentów. Zdaniem skarżącego organ "naginał fakty" do założeń przyjętych "a priori";

- rażącym naruszeniem prawa było włączenie do materiału dowodowego - w dniu poprzedzającym dzień sporządzenia protokołu kontroli dokumentów mających znaczenie w sprawie, a zebranych w innych postępowaniach (w szczególności protokołów zeznań świadków, protokołów kontroli) przez co skarżący nie mógł ustosunkować się do poszczególnych dowodów, a tym samym czynnie uczestniczyć w toczącym się postępowaniu. Ponadto dowody te pochodziły z innych postępowań, w których skarżący bez własnej winny nie miał możliwości wypowiedzenia się;