Wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 marca 2013 r., sygn. III SA/Kr 901/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Zawadzka Sędziowie WSA Barbara Pasternak WSA Bożenna Blitek (spr.) Protokolant Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2013 r. sprawy ze skargi L. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 24 kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2012 r. Nr [...] Prezydent Miasta odmówił przyznania L. D. świadczenia pielęgnacyjnego "dla osoby, z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad mężem J. D.". Organ I instancji powołał się na treść art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych i stwierdził, że L. D. nie przysługuje świadczenie pielęgnacyjne, gdyż nie ciąży na niej "obowiązek alimentacyjny zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.)".

W odwołaniu od powyższej decyzji Prezydenta Miasta L. D. podała, że jej mąż jest osobą niepełnosprawną, od 1991 r. choruje na stwardnienie rozsiane i wymaga całodobowej opieki. Odwołująca się stwierdziła, że jest jedyną osobą, która może tę opiekę zapewnić, ponieważ czwórka ich dzieci jest w wieku szkolnym. Podniosła też, że w związku z niepełnosprawnością męża zrezygnowała z pracy. Zdaniem odwołującej się, przepis, na podstawie którego odmówiono jej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego jest krzywdzący i pozbawiony sensu albowiem jej mąż, aby mógł funkcjonować i w miarę możliwości żyć normalne, potrzebuje jej pomocy. L. D. wskazała, że Trybunał Konstytucyjny uznał, że art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 z późn. zm.) jest niekonstytucyjny, gdyż wszyscy obywatele mają prawo do równego traktowania, a odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad mężem jest tego przykładem. Odwołująca się stwierdziła, że także wyroki sądowe potwierdzają, że nieprzyznawanie świadczenia pielęgnacyjnego w małżeństwie godzi w art. 18 Konstytucji RP, gdyż rodzina winna być pod ochroną państwa. Poza tym nie jest to również zgodne z art. 71 i 69 Konstytucji, w myśl których państwo w swej polityce uwzględnia dobro rodziny, jak również pomaga osobom niepełnosprawnym. Zdaniem odwołującej się, zgodnie ze stanowiskiem sądów administracyjnych, osoba powinna otrzymać od państwa odpowiednie wsparcie, jeżeli rezygnuje z zatrudnienia w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny. W konkluzji L. D. wniosła o uchylenie decyzji organu I instancji.