Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 25 marca 2013 r., sygn. IV SA/Gl 691/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia WSA Stanisław Nitecki (spr.) Sędzia WSA Małgorzata Walentek Protokolant st. sekr. sąd. Magdalena Nowacka-Brzeźniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2013 r. sprawy ze skargi Fabryki A w P. na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie inspekcji pracy - egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych oddala skargę.

Uzasadnienie

Inspektor Pracy Państwowej Inspekcji Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy w K. postanowieniem z dnia [...] nr [...] wydanym na podstawie art. 119 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) nałożył na A Sp. z o.o. w P. grzywnę w celu przymuszenia w kwocie [...] zł oraz wezwał do niezwłocznego wykonania obowiązku wskazanego w tytule wykonawczym nr [...] z dnia [...] wystawionym przez Inspektora Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy w K. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ administracji wskazał, że przeprowadzona kontrola w dniach [...], [...], [...], [...] oraz [...] i [...] wykazała, iż pomimo upomnienia z dnia [...] zobowiązany nie wykonał obowiązków ze stosunku pracy wskazanych w ostatecznych decyzjach tego organu z dnia [...]. Nadto wskazano, że nakładając grzywnę w wysokości [...] zł inspektor pracy wziął pod uwagę kwotę zobowiązań należnych pracownikom oraz fakt, iż wykonane decyzje dotyczą świadczeń pieniężnych ze stosunku pracy za okres od [...] do [...].

Zażalenie na to postanowienie złożyła A Sp. z o.o. w P. wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz orzeczenie o niewykonalności zaskarżonego aktu. Postanowieniu temu zarzucono naruszenie art. 121 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji poprzez ustalenie wysokości grzywny w sposób uniemożliwiający zobowiązanemu wykonanie egzekwowanych obowiązków oraz poprzez brak przytoczenia ustaleń faktycznych i uzasadnienia wyboru takiej kwoty. Nadto zarzucono naruszenie przepisów postępowania, a to art. 7 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji polegającym na naruszeniu zasady efektywności egzekucji, poprzez nałożenie zbyt uciążliwego środka oraz art. 119 tej ustawy polegające na wymierzeniu grzywny w celu przymuszenia w wysokości prowadzącej do braku możliwości wykonania obowiązku podstawowego i poprzez brak podania przesłanek jakimi się kierował organ nakładając grzywnę w takiej wysokości, a także zarzucono błąd w ustaleniach faktycznych poprzez pominięcie przez organ okoliczności, iż zobowiązany zawarł przedsądowe ugody z byłymi pracownikami w zakresie wypłaty odszkodowania i odprawy pieniężnej. W motywach zażalenia rozwinięto argumentację zarzutów stawianych przedmiotowemu zażaleniu. W szczególności zwrócono uwagę na bardzo trudną sytuację finansową Spółki, jak również zaakcentowano, iż podjęto działania zmierzające do unormowania sytuacji związanej z wypłatą należności przysługujących byłym pracownikom i wskazano na szereg ugód zawartych przed Sądem Rejonowym w Z. Ponownie zwrócono uwagę na obowiązek organu administracji uzasadnienia wysokości nałożonej grzywny w celu przymuszenia i zdaniem wnoszącej zażalenie Spółki, kwestionowane rozstrzygnięcie nie zawiera wymaganych w tym zakresie elementów, a w szczególności nie zamieszczono w nim motywów wybrania takiej a nie innej kwoty wymierzonej grzywny. W tym zakresie wnoszący zażalenie odwołali się do orzecznictwa sądów administracyjnych. Nadto zauważono, że nałożona wysokość grzywny w celu przymuszenia stoi w sprzeczności z zasadą efektywności postępowania egzekucyjnego, ponieważ wymierzona grzywna umożliwiłaby spłatę kilku należności na rzecz pracowników. W końcowej części zażalenia odwołano się do zawartych ugód przedsądowych z byłymi pracownikami Spółki i na tę okoliczność przedłożono stosowne dokumenty.