Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 marca 2013 r., sygn. II SA/Gd 619/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Antończyk (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Diana Wojtowicz po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2013 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi E. G. na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia 24 sierpnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie przejścia gruntów pokrytych powierzchniowymi wodami płynącymi do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa 1/ uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Starosty z dnia 31 maja 2012 r., nr [...], 2/ orzeka, że decyzje wymienione w punkcie pierwszym nie mogą być wykonane, 3/ zasądza od Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej na rzecz skarżącej E. G. kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 31 maja 2012 r. Starosta, na podstawie art. 14a ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne stwierdził przejścia do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa nieruchomości gruntowej pokrytej powierzchniowymi wodami płynącymi stanowiącymi Jezioro [...], położone w Gminie R., obręb B., nr działki [...], nr księgi wieczystej [...], prowadzonej przez Sąd Rejonowy w G. Decyzję podjęto po rozpoznaniu wniosku Dyrektora [...] Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych we W. z dnia 22 sierpnia 2011 r., będącego pełnomocnikiem Marszałka Województwa, o wydanie decyzji na podstawie art. 14a ustawy stwierdzającej przejście w/w gruntów pokrytych wodami płynącymi do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa. Starosta w uzasadnieniu decyzji wskazał, że postanowieniem z 7 listopada 2011 r. zawiesił postępowanie w sprawie wydania decyzji o przejściu gruntów pokrytych powierzchniowymi, wodami płynącymi Jeziora Środkowego do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa. Jednak postanowienie to zostało uchylone przez Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej (postanowieniem z 27 grudnia 2011 r.). w następstwie rozpoznania zażalenia wnioskodawcy. W tej sytuacji, organ I instancji nadał bieg wnioskowi Dyrektora Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych we W., rozpoznając go co do istoty. Jako podstawę prawną decyzji organ I instancji wskazał art. 14a ustawy z 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2012 r., poz. 145). Następnie organ podał, że rzeka P. wraz z jeziorami [...], [...] i [...], jako istotna dla regulacji stosunków wodnych na potrzeby rolnictwa, została ujęta pod pozycją nr [...] w części dotyczącej województwa [...] w załączniku nr 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z 17 grudnia 2002 r. w sprawie śródlądowych wód powierzchniowych lub ich części stanowiących własność publiczną (Dz. U. z 2003 r., Nr 16, poz. 149). Linia brzegu Jeziora Środowiskowego została ustalona w decyzji Starosty Grudziądzkiego z 9 czerwca 2006 r. Starosta dalej podał, że działka nr [...] przed złożeniem operatu ewidencji gruntów stanowiła parcelę nr [...] (w matrykule nieruchomość opisano jako woda). Od złożenia operatu ewidencji gruntów w 1963 r. do chwili obecnej działka nr [...] sklasyfikowana jest jako woda płynąca. Mając zatem na uwadze dane z operatu ewidencji gruntów oraz zapisy w/w rozporządzenia Rady Ministrów, zgodnie z art. 14a ustawy Prawo wodne starosta obowiązany jest stwierdzić w drodze decyzji, na wniosek właściwego organu lub jednostki, przejście gruntów pokrytych powierzchniowymi wodami płynącymi, stanowiącymi własność Skarbu Państwa, do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa. Do nacjonalizacji wód płynących doprowadził bowiem przepis art. 2 ustawy z 30 maja 1962 r. Prawo wodne (Dz. U. z Nr 34, poz. 158 ze zm.), zgodnie z którym w granicach określonych liniami brzegów grunty pokryte powierzchniowymi wodami płynącymi, z wyjątkiem rowów, stanowią własność Skarbu Państwa. Ponadto, zgodnie z art. 10 ust. 1a ustawy z 2001 r. Prawo wodne, wody jeziora Środkowego stanowią własność Skarbu Państwa, w stosunku do których prawa właścicielskie, wedle art. 11 ust. 1 pkt 4 ustawy, powinien wykonywać marszałek województwa kujawsko-pomorskiego. Organ następnie podał, że w jego ocenie brak jest podstaw do zawieszenia postępowania do czasu wyjaśnienia zagadnienia prejudycjalnego, wbrew stanowisku E. G. - właścicielki działki nr [...], gdyż uprawnienie do żądania zawieszenia postępowania służy wyłącznie stronie, na której wniosek wszczęto postępowanie. Uprawnienie to nie służy zatem innym stronom ani podmiotom uczestniczącym w postępowaniu na prawach strony. Organ pouczył też, że decyzja ma wyłącznie charakter deklaratoryjny, a więc jedynie potwierdza uprawnienia, które wynikają wprost z przepisu prawa. Natomiast, dotychczasowemu właścicielowi gruntu przysługuje odszkodowanie od właściciela wody, którego można dochodzić na drodze postępowania cywilnego.