Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 lutego 2013 r., sygn. II SA/Wa 2050/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Fronczyk (spr.) Sędziowie WSA Andrzej Góraj Adam Lipiński Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2013 r. sprawy ze skargi B. K. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania 1. stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia, 2. zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Minister Finansów postanowieniem z dnia [...] września 2012 r. nr [...], działając na podstawie art. 58 § 2 i art. 59 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia [...] sierpnia 2012 r., odmówił B.K. przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Szefa Służby Celnej z dnia [...] listopada 2009 r. w przedmiocie mianowania na stopień służbowy starszego rewidenta celnego w korpusie podoficerów Służby Celnej.

W uzasadnieniu postanowienia organ wyjaśnił, że w dniu [...] listopada 2009 r. Szef Służby Celnej, stosując art. 223 ust. 1 i 5 oraz art. 115 ust. 1 pkt 2 lit. "c" ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. nr 168, poz. 1323), z dniem [...] listopada 2009 r. mianował B.K. na stopień służbowy starszego rewidenta celnego w korpusie podoficerów Służby Celnej. Pismem z dnia [...] listopada 2010 r. B.K. zaskarżyła przedmiotowy akt mianowania, wskazując, że przy jego wydaniu organ nie wziął pod uwagę faktu pełnienia przez nią funkcji [...] w Izbie Celnej w [...] od dnia [...] lutego 2004 r. do dnia [...] lipca 2006 r. Szef Służby Celnej decyzją z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...], mając za podstawę art. 138 § 1 pkt 1 kpa, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję (akt mianowania) w zakresie określenia korpusu, przyjmując, że odwołanie złożono z zachowaniem terminu, o którym mowa w art. 129 § 2 kpa. Decyzja ta stała się przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 27 stycznia 2012 r. o sygn. akt II SA/Wa 2072/11 stwierdził jej nieważność, uznając, że w sprawie doszło do rażącego naruszenia prawa, w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kpa, gdyż organ rozpoznał wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, wniesiony z uchybieniem terminu, który nie został przywrócony, tym samym dokonał weryfikacji w zwykłym postępowaniu odwoławczym decyzji, od której nie przysługiwał już środek zaskarżenia. Prawomocny wyrok wpłynął do organu w dniu [...] kwietnia 2012 r. Organ, kierując się zaleceniami Sądu, pismem z dnia [...] lipca 2012 r. zwrócił się do B.K. o przekazanie kopii wniosku o przywrócenie terminu wraz z potwierdzeniem daty jego nadania, ewentualnie daty jego wpływu do organu.