Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 12 lutego 2013 r., sygn. IV SA/Po 1151/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Maciej Busz po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi C. S. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił C. S. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej.

W uzasadnieniu organ wskazał, iż wprawdzie zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdza wysiedlenie rodziny strony, lecz nie potwierdza jednak, że wysiedlenie powiązane było ze skierowaniem do pracy przymusowej. Organ wskazał, że z materiału dowodowego wynika, że nakaz opuszczenia domu był motywowany chęcią pozyskania siły roboczej.

Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy złożył C. S. wskazując, iż rodziców nie wysiedlono bezpośrednio do Z.. Skarżący wskazał, że rodzice byli wysiedleni do G., gdzie znajdował się obóz przejściowy.

Decyzją z dnia [...] września 2012 r. nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję wskazując, iż przedmiot sprawy jest unormowany w ustawie z 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395 ze zm.). Organ podniósł, że dla wydania decyzji pozytywnej na podstawie art. 2 pkt 2 ustawy o świadczeniu pieniężnym konieczne jest łączne wystąpienie następujących przesłanek: że osoba została deportowana (wywieziona) do pracy przymusowej w granicach terytorium państwa polskiego sprzed dnia 01 września 1939 r. lub z tego terytorium na terytorium III Rzeszy i terenów przez nią okupowanych w okresie wojny w latach 1939-1945 oraz że praca była wykonywana w warunkach deportacji przez okres co najmniej 6 miesięcy.