Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 20 lutego 2013 r., sygn. III SA/Gl 1791/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo, Sędziowie Sędzia WSA Mirosław Kupiec (spr.), Sędzia WSA Marzanna Sałuda, Protokolant Monika Rał, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lutego 2013 r. przy udziale - sprawy ze skargi „A” S. A. w D. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego (odmowy stwierdzenia nadpłaty i zwrotu podatku akcyzowego) oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Dyrektor Izby Celnej w K. decyzją z dnia [...] r., nr [...] , utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w K. z dnia [...] r., nr [...] , którą odmówiono firmie "A" S.A. z siedzibą w D. (zwaną dalej Spółką) stwierdzenia nadpłaty i zwrotu podatku akcyzowego za październik 2006 r. w wysokości [...] zł.

2. Wnioskiem z dnia [...] r. Spółka wystąpiła o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym za październik 2006 r. w wysokości [...] zł. Do wniosku została dołączona korekta deklaracja podatku akcyzowym AKC-3 za ten okres rozliczeniowy.

2.1. W uzasadnieniu wskazała, że w październiku 2006 r. wyprodukowała [...] kWh energii elektrycznej, z czego:

- [...] kWh wykorzystała do produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu; w stosunku do tej ilości energii elektrycznej zastosowała zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w § 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 97, poz. 966, z późn. zm., zwanego dalej rozporządzeniem z 2004 r.),

- [...] kWh wykorzystała w procesach metalurgicznych, dokonując od tej ilości energii elektrycznej zapłaty akcyzy.

2.2. Wnosząc o zwrot zapłaconego podatku akcyzowego uznała, że przepisy ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257, z późn. zm., zwanej dalej u.p.a. z 2004 r.) w zakresie w jakim nakładają obowiązek zapłaty akcyzy od energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych, są niezgodne z art. 1, art. 2 ust. 2 i ust. 4 lit. b tiret trzecie Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.Urz.UE.L.283.51 z późn. zm., zwaną dalej Dyrektywą energetyczną) oraz art. 3 Dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz.Urz.UE.L.76.1 z późn. zm., zwaną dalej Dyrektywą horyzontalną). Jej zdaniem w tej sytuacji określone przepisy krajowe, zgodnie z art. 91 ust. 3 Konstytucji RP, art. 2 Aktu z dnia 16 kwietnia 2003 r. dotyczącego przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864 z późn. zm., zwanego dalej Aktem przystąpienia) oraz art. 10 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/2, z późn. zm., zwanego dalej TWE), nie powinny być stosowane. Według Spółki w tej sprawie należy zastosować bezpośrednio Dyrektywę energetyczną oraz Dyrektywę horyzontalną i nie opodatkowywać akcyzą energii elektrycznej, w sytuacji, gdy energia ta jest wykorzystywana w procesach metalurgicznych.