Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 stycznia 2013 r., sygn. VI SA/Wa 2059/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Wieczorek (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Protokolant st. sekr. sąd. Jadwiga Rytych po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi P. L. na uchwałę Krajowej Rady Notarialnej z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o odbyciu aplikacji notarialnej 1. uchyla zaskarżoną uchwałę oraz utrzymaną nią w mocy uchwałę Rady Izby Notarialnej w W. z dnia [...] lipca 2012 r.; 2. stwierdza, że uchylone uchwały nie podlegają wykonaniu; 3. zasądza od Krajowej Rady Notarialnej na rzecz P. L. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Krajowa Rada Notarialna (zwana dalej organem KRN) uchwałą z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] po ponownym rozpatrzeniu sprawy na skutek zażalenia P. L. (zwanego dalej skarżącym) wniesionego na uchwałę Rady Izby Notarialnej w W. z dnia [...] lipca 2012 r., utrzymała zaskarżoną uchwałę w mocy.

Skarżący pismem z dnia [...] lipca 2012 r. wystąpił do Rady Izby Notarialnej w [...] o wydanie zaświadczenia o odbyciu aplikacji notarialnej, a więc, jego zdaniem, zaświadczenia, o którym mowa w art. 72 § 2 ustawy - Prawo o notariacie (Dz.U. Nr 37, poz. 286 - zwanej dalej Prawem o notariacie/p.n.) i w art. 74 § 2 prawa o notariacie, działając przy tym na podstawie art. 217 § 1 k.p.a. Wnioskował o wydanie zaświadczenia, które wydaje się na żądanie osoby ubiegającej się o nie.

Wskazał, że żądał zaświadczenia mając na względzie przepis art. 217 § 1 pkt 1 k.p.a. (stanowiący, że: zaświadczenie wydaje się, jeżeli urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa), a nie przepis art. 217 § 1 pkt 2 k.p.a. (stanowiący, że: zaświadczenie wydaje się, jeżeli osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym stwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego), bowiem ze względu na treść art. 72 § 2 Prawa o notariacie (stanowiącego, iż aplikantowi, który odbył aplikację notarialną, o której mowa w § 1, rada właściwej izby notarialnej wydaje zaświadczenie o odbyciu aplikacji notarialnej), organ samorządu, do którego się zwracał miał ustawowy obowiązek wydać wnioskowane zaświadczenie. Wskazanie na § 1 art. 72 Prawa o notariacie w § 2 art. 72 nie było i przypadkowe, bo w § 1 rzeczonego przepisu określono w sposób zupełny przesłanki (wyliczając je enumeratywnie) pozwalające radzie izby notarialnej na ustalenie w oparciu o posiadane dokumenty oraz na potwierdzenie w zaświadczeniu, czy aplikacja notarialna została istotnie odbyta. Odbycie to było determinowane wyłącznie okolicznościami faktycznymi ujętymi - we wprowadzonym przez art. 3 pkt 14 ustawy z dnia 20 lutego 2009 r. o zmianie ustawy Prawo o adwokaturze, ustawy o radcach prawnych oraz ustawy - Prawo o notariacie - brzmieniu przepisu § 1 art. 72 Prawa o notariacie, a więc stwierdzeniem: czy aplikacja notarialna rozpoczęła się w przypadku Skarżącego 1 stycznia 2010 r. i czy trwała dwa i pół roku, czy Skarżący został zaznajomiony z całokształtem pracy notariusza, w tym czy zaznajomił się z czynnościami sądów w sprawach cywilnych, gospodarczych i wieczystoksięgowych. W jego żądaniu chodziło o urzędowe potwierdzenie faktów, których kompletny wykaz zawiera art. 72 § 1 Prawa o notariacie.