Wyrok WSA w Krakowie z dnia 4 stycznia 2013 r., sygn. I SA/Kr 1358/12

Sygn. akt I SA/Kr 1358/12 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 4 stycznia 2013 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Grażyna Firek, Sędzia: WSA Ewa Michna (spr.), Sędzia: WSA Nina Półtorak, Protokolant: Aleksandra Osipowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 stycznia 2013 r., sprawy ze skarg P. C., na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 27 czerwca 2012 r. Nr [...],[...], w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki w podatku od towarów i usług za kwiecień i maj 2007 r. I. uchyla zaskarżone decyzje oraz poprzedzające je decyzje organu I instancji, II. określa, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonywane do czasu uprawomocnienia się wyroku, III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącej koszty postępowania w kwocie 1.514 zł (jeden tysiąc pięćset czternaście złotych).

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego, dwoma wydanymi w dniu 30 grudnia 2011 r. decyzjami orzekł o odpowiedzialności P.C. (dalej "skarżąca") jako osoby trzeciej - byłej wiceprezes zarządu (solidarnie z pozostałym członkiem Zarządu - C.L.) za zaległości podatkowe "I" Spółki z o.o. z siedzibą w S. (dalej "Spółka") z tytułu podatku od towarów i usług za kwiecień i maj 2007 r. wraz z odsetkami za zwłokę i kosztami egzekucyjnymi

Przedstawiając dotychczasowy stan faktyczny organ podał, że decyzjami z dnia 28 maja 2010 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił Spółce kwotę zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za kwiecień i maj 2007 r. W decyzjach tych organ kontroli skarbowej zakwestionował prawidłowość składanych deklaracji VAT-7, ustalając przede wszystkim, że działalność gospodarczą faktycznie prowadził J.K. pełniący formalnie w Spółce (okresowo) funkcję prokurenta. Spółka miała jedynie firmować tę działalność. Podstawą prawną ustaleń w zakresie podatku należnego był art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). W konsekwencji organ kontroli skarbowej ustalił wysokość podatku należnego w wysokości odpowiadającej sumie podatku należnego wykazanego w wystawionych przez Spółkę fakturach VAT za powyższy okres. Zakwestionowane zostało również w całości prawo do odliczenia podatku naliczonego w oparciu o art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem organu kontroli skarbowej, to J.K., a nie Spółka była stroną transakcji. Spółka nie mogła więc odliczać wykazanego w deklaracjach podatku naliczonego.