Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 grudnia 2012 r., sygn. IV SA/Wa 1991/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Wójcik, Sędziowie Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak (spr.), Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi B. N. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na osiedlenie się na terytorium R.P. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców po rozpatrzeniu odwołania B. N. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2012 r. orzekającą o odmowie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na osiedlenie się.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ przedstawił następujący stan sprawy.

W dniu 21 listopada 2011 B. N. wystąpił do Wojewody [...] z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na osiedlenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na polskie pochodzenie.

Wojewoda[...] decyzją z dnia [...] marca 2012 r. orzekł o odmowie udzielenia zainteresowanemu wnioskowanego zezwolenia stwierdzając, że cudzoziemiec nie przedstawił dokumentów potwierdzających posiadanie polskiego pochodzenia przez jednego z rodziców, dziadków lub dwoje pradziadków, stosownie do wymogów ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz.U. z 2004 r., Nr 53, poz. 532, ze zm.).

Rozpatrując odwołanie wniesione przez B. N. organ drugiej instancji wskazał, że stosownie do postanowień art. 52 ust. 5 Konstytucji RP osoba, której polskie pochodzenie zostało stwierdzone zgodnie z ustawą może osiedlić się na terytorium RP na stałe. O ile zapis ten stanowi, że polskie pochodzenie powinno być stwierdzone na podstawie ustawy, o tyle artykuł ten nie wyjaśnia, na jakiej podstawie osoba polskiego pochodzenia miałaby zrealizować swój zamiar zamieszkania w Polsce na stałe. Właściwe zastosowanie ma więc art. 8 ust. 2 Konstytucji, który stanowi, że przepisy Konstytucji stosuje się bezpośrednio, chyba, że Konstytucja stanowi inaczej. W wyżej cytowanym art. 42 ust. 5 znalazł się termin: "osiedlić się ...na stałe". Należy przez to rozumieć, że osoba polskiego pochodzenia, pragnąca osiedlić się w Polsce, powinna wystąpić do właściwego organu z wnioskiem o udzielenie jej zezwolenia na osiedlenie się. Zasady i tryb takich zezwoleń reguluje ustawa z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz.U. z 2011 r., Nr 264, poz. 1573). Ustawa o cudzoziemcach nie daje szczególnych preferencji przy ubieganiu się o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się cudzoziemcowi polskiego pochodzenia, ale preferencje takie wprowadza Konstytucja, która jest aktem wyższego rzędu i ma pierwszeństwo w stosowaniu. W takich przypadkach ustawa o cudzoziemcach jest jedynie aktem pomocniczym w ustaleniu m.in. organu odpowiedzialnego za rozpatrzenie przedmiotowej sprawy. Jedyną ustawą, która określa, na jakich zasadach ustalana jest polska narodowość jest ustawa o repatriacji. Tak więc organ prowadzący postępowanie o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się cudzoziemcowi, który deklaruje polską narodowość, powinien ustalić jego polską narodowość na podstawie załączonych do akt sprawy dokumentów, wykorzystując kryteria określone w ustawie o repatriacji.