Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 grudnia 2012 r., sygn. I SA/Wa 1023/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Maciejuk (spr.) Sędziowie: WSA Jolanta Dargas WSA Marta Kołtun-Kulik Protokolant starszy sekretarz sądowy Aleksandra Borkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi W. M. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty za nieruchomość pozostawioną poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] lutego 1988 r. H. Z. zwróciła się do Urzędu Miasta i Gminy w W. o przyznanie ekwiwalentu za mienie pozostawione

w B., poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie decyzji Kierownika Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miasta i Gminy w W. z dnia [...] października 1988 r., znak: [...] i aktu notarialnego z dnia [...] listopada 1988 r. Rep. [...], H. Z. nabyła w ramach ekwiwalentu za mienie zabużańskie prawo użytkowania wieczystego działki budowlanej położonej w W. Prawo to zostało przekształcone odpłatnie w prawo własności ww. nieruchomości decyzją Burmistrza [...] z dnia [...] maja

2008 r., znak: [...] na rzecz W. M. - córki i spadkobierczyni H. Z. (postanowienie Sądu Rejonowego w W. z dnia [...] grudnia

2001 r., sygn. akt [...]).

W dniu [...] marca 2001 r. H. Z. zwróciła się do Starosty [...]

o wydanie zaświadczenia potwierdzającego jej prawo do rekompensaty za mienie nieruchome pozostawione na byłym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Starosta [...] zaświadczeniem z dnia [...] kwietnia 2001 r. Nr [...] znak: [...], wydanym na podstawie art. 212 ustawy o gospodarce nieruchomościami i § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1998 r.

w sprawie zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych za granicą na pokrycie ceny sprzedaży nieruchomości i opłat za użytkowanie wieczyste oraz sposobu ustalenia wartości tych nieruchomości (Dz. U. Nr 9, poz. 32) stwierdził, że H. Z. jest uprawniona do otrzymania rekompensaty za mienie pozostawione za granicą.