Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 grudnia 2012 r., sygn. III SA/Wa 1075/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus, Sędzia WSA Maciej Kurasz, Protokolant Agata Próchniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi T. L. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie uznania za nieuzasadnioną skargi na czynność egzekucyjną oddala skargę

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w O. postanowieniem nr [...] z dnia [...] maja 2011 r. po rozpoznaniu skargi Skarżącego - T. L. złożonej na czynność egzekucyjną organu egzekucyjnego, tj. Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w O., a polegającą na zajęciu 22 września 2010 r. ruchomości - uznał skargę za nieuzasadnioną.

W uzasadnieniu Organ wyjaśnił, że Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w O. prowadzi egzekucję wobec Skarżącego m.in. na podstawie wystawionych przez siebie tytułów wykonawczych od Nr [...] do Nr [...], Nr [...] i od Nr [...] do Nr [...]. Dnia 22 września 2010 r. organ egzekucyjny dokonał zajęcia ruchomości należącej do Skarżącego w postaci samochodu osobowego PEUGEOT 406. Dnia 6 października 2010 r. Skarżący złożył skargę na w.w. czynność egzekucyjną podnosząc, że poborca skarbowy zaskarżoną czynnością dokonał zajęcia ruchomości o wartości poniżej 20.000 zł na poczet zaległości, których wartość przekracza kwotę 10.000.000 zł. Zdaniem Skarżącego ustawodawca nie przewidział możliwości zajęcia ruchomości, której sprzedaż nie pozwoli na pokrycie nawet niewielkiej części zaległości. W ocenie Skarżącego łączna wartość szacunkowa zajętych rzeczy powinna być na tyle wysoka, aby przewidywane wpływy z ich sprzedaży pozwoliły na zaspokojenie wierzyciela oraz pokrycie kosztów egzekucyjnych, co wynika z art. 97 § 5 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2005 r. nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), dalej “u.p.e.a.".