Wyrok WSA w Krakowie z dnia 11 grudnia 2012 r., sygn. III SA/Kr 622/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Wołek Sędziowie WSA Dorota Dąbek (spr.) WSA Maria Zawadzka Protokolant Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 27 stycznia 2012r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia opłaty za zajęcie pasa drogowego skargę oddala

Uzasadnienie

wyroku WSA w Krakowie z dnia 11 grudnia 2012r.

W dniu 28 maja 2010r. do Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu wpłynął wniosek M. S., E. S. i S. S. o umorzenie należności pieniężnych z tytułu opłat za zajęcie pasa drogowego w kwocie 27.370 zł naliczonych na podstawie decyzji z dnia [...] 2010r. Nr [...]. W dołączonym do wniosku piśmie z dnia 19 maja 2010r. wnioskodawcy podali, iż prowadzą inwestycję przy ul. M i B w K, polegającą na remoncie zabytkowego budynku. Inwestycja jest realizowana ze środków własnych wnioskodawców, ale jej koszt ciągle wzrasta. Zdaniem wnioskodawców, ważnym interesem publicznym, przemawiającym za umorzeniem w/w kwoty, jest ratowanie zabytkowej substancji K.

Decyzją z dnia [...] 2011r. Nr [...] Dyrektor Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu odmówił M. S., E. S. i S. S. umorzenia opłaty naliczonej decyzją Nr [...] z dnia [...] 2010r. na kwotę 27.370 zł, za zajęcie pasa drogowego w ulicy M i B w K, w celu wykonania: "wygrodzenie terenu budowy". W wyniku przeprowadzonego postępowania organ I instancji ustalił, że przedmiotowa kamienica wpisana jest do rejestru zabytków pod nr [...], i że w dniu 15 maja 2008r. Wojewódzki Konserwator Zabytków wydał pozwolenie Nr [...] znak: [...] w celu "prowadzenie robót budowlanych obejmujących nadbudowę i przebudowę budynku mieszkalno-usługowego (...)".

Organ I instancji wskazał, iż opłata za zajęcie pasa drogowego nie jest ściśle związana z kamienicami zabytkowymi i z remontami konserwatorskimi tychże obiektów. Jest to opłata wynikająca z ustawy o drogach publicznych, którą zobowiązany jest uiścić każdy podmiot zajmujący pas drogowy (tereny gminne) niezależnie od charakteru zajęcia (rodzaju inwestycji), czy jest to np.: remont budynku mieszkalnego jednorodzinnego, czy też zabytkowej kamienicy. Organ I instancji stwierdził, iż udzielanie ulg w spłacie zobowiązań podatkowych dotyczących opłat za zajęcie pasa drogowego nie jest co do zasady instrumentem materialnego wsparcia Państwa dla osób, które remontują kamienice zabytkowe, ponieważ rolę tę pełnią specjalistyczne instytucje np. Społeczny Komitet Odnowy Zabytków K. Zdaniem organu I instancji, sam fakt zajęcia pasa drogowego na przeprowadzenie remontu kamienicy nie jest wystarczający aby uznać, że w przypadku wnioskodawcy dyspozycja art. 67a Ordynacji podatkowej została spełniona, to znaczy wnioskodawca wykazał swój ważny interes pozwalający przyznać ulgę.