Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 listopada 2012 r., sygn. III SA/Wa 2301/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus, Sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant referent stażysta Iwona Choińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2012 r. sprawy ze skargi Z. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od grudnia 2004 r. do grudnia 2005 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz Z. z siedzibą w W. kwotę 11443 zł (słownie: jedenaście tysięcy czterysta czterdzieści trzy złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Z przedłożonych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie akt sprawy wynikało, iż wobec Z. (dalej: "Skarżący", "Związek"; "Strona") Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r. określił kwoty zobowiązań w podatku od towarów i usług za grudzień 2004 r. oraz za okresy od stycznia do grudnia 2005 r. W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy pierwszej instancji wskazał, iż Skarżący zaniżył podstawę opodatkowania oraz podatek należny wynikający z braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług pobranych opłat tytułem zwrotu kosztów inkasa i repartycji wynagrodzeń od użytkowników nagrań muzycznych i innych podmiotów zobowiązanych do ponoszenia opłat na rzecz uprawnionych producentów nagrań. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Związek jest stowarzyszeniem zrzeszającym producentów fonogramów i videogramów. Celem jego działalności jest ochrona i zbiorowe zarządzanie prawami producentów fonogramów i videogramów, reprezentowanie i wspieranie interesów i prawa producentów fonogramów i videogramów oraz prowadzenie działalności promocyjnej, edukacyjnej i kulturalnej w dziedzinie fonografii. Strona działając jako organizacja zbiorowego zarządzania na podstawie zezwolenia Ministra Kultury dokonywała inkasa wynagrodzeń od użytkowników nagrań muzycznych i innych podmiotów zobowiązanych do wnoszenia opłat na rzecz uprawnionych producentów. Czynności inkasa i repartycji wynagrodzeń na rzecz uprawnionych producentów były wykonywane na zasadach określonych w: Regulaminie repartycji wpływów od nadawców radiowych i telewizyjnych z tytułu emisji fonogramów i wideogramów muzycznych, zatwierdzonym uchwałą Zarządu Związku nr 46/98 z dnia 9 września 1998 r., Regulaminie repartycji wpływów z tytułu odtwarzania fonogramów i wideogramów muzycznych. Inkaso opłat od użytkowników na rzecz uprawnionych producentów fonogramów i wideogramów dokonywane było przez Skarżący w miesięcznych lub kwartalnych cyklach rozliczeniowych, w zależności od warunków wnoszenia opłat ustalonych z podmiotami zobowiązanymi do ponoszenia tych opłat. Z tytułu prowadzenia inkasa, Skarżący dokonywał (niezwłocznie po pobraniu wynagrodzeń należnych producentom), potrącenia opłaty w wysokości 25% pobranych wynagrodzeń tytułem kosztów inkasa i repartycji. Zasady i wysokość pobieranych opłat przez Związek wynikały z ww. regulaminów. Zdaniem organu podatkowego pierwszej instancji w przypadku, kiedy oddzielnie od składek członkowskich pobierana była opłata za wykonanie konkretnej czynności powstawał bezpośredni związek między pobieraną opłatą a konkretną wzajemną usługą, który skutkował nie uznaniem tej czynności za czynność statutową rozumianą jako ogół realizowanych zadań. Tak więc opłaty, pobierane jako zwrot kosztów inkasa i repartycji wynagrodzeń (wpływów) należnych uprawnionym producentom, nie mogły być zwolnione od podatku od towarów i usług jako usługi świadczone przez organizacje członkowskie (Dział PKWiU 91). Zgodnie z interpretacją organów statystycznych podlegały one zaklasyfikowaniu jako usługi świadczone przez agencje inkasa - grupa 74.87.12-00.00 PKWiU. W świetle powyższych ustaleń do usług inkasa i repartycji wynagrodzeń (wpływów) należnych uprawnionym producentom, mieszczących się w grupowaniu "Usługi świadczone przez agencje inkasa" zdaniem organu pierwszej instancji miał zastosowanie przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535, ze zm. dalej "ustawa o VAT"), zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tej ustawy. Zdaniem organu pierwszej instancji w stosunku do usług grupowanych w dziale 74 ustawa o VAT nie przewidywała zwolnienia od podatku, bądź opodatkowania ich stawką preferencyjną lub obniżoną. Oznacza to, iż usługi inkasa i repartycji wynagrodzeń (wpływów) należnych uprawnionym producentom, mieszczących się w grupowaniu "Usługi świadczone przez agencje inkasa", opodatkowane były podstawową stawką podatku VAT stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT. Zdaniem Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. obowiązek podatkowy z tytułu świadczonych przez Skarżący usług powstał zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Natomiast stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania dla świadczonych usług jest obrót, którym jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Mając powyższe na uwadze organ pierwszej instancji uznał, że księgi podatkowe za grudzień 2004 r. oraz za okres styczeń - grudzień 2005 r. są wadliwe, w tej części w jakiej w rejestrach sprzedaży VAT za ww. okresy nie ujęto wartości sprzedaży usług inkasa i repartycji wynagrodzeń (wpływów) należnych uprawnionym producentom, zaklasyfikowanych jako "Usługi świadczone przez agencje inkasa".