Postanowienie WSA w Łodzi z dnia 14 listopada 2012 r., sygn. I SA/Łd 1001/12

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Sędzia WSA Joanna Tarno po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. M. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Z. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za poszczególne miesiące 2007 r. postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z [...] określającą Z.M. wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za poszczególne miesiące 2007 r.

W skardze na powyższą decyzję skarżący wyjaśnił, że wartość przedmiotu sporu wynosi 133.017 zł i stanowi różnicę pomiędzy wysokością zobowiązania podatkowego wskazaną w pierwotnie złożonej deklaracji, a określoną w zaskarżonej decyzji.

Skarżący złożył również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270; dalej "P.p.s.a."). We wniosku tym stwierdził, że natychmiastowe wykonanie decyzji wyrządzi mu znaczną szkodę, jak również spowoduje trudne do odwrócenia skutki. Wyjaśnił przy tym, że prowadzi liczący się na rynku zakład branży piekarniczej. W ostatnim roku poczynił znaczne nakłady na prowadzone przedsiębiorstwo w związku z otwarciem nowego zakładu w [...]. Decyzja o rozwoju prowadzonej działalności wiązała się z koniecznością zaspokojenia wymagań stawianych przez największych odbiorców Zakładu M. - wielkich sieci handlowych. Skarżący w przeważającej mierze opiera swoje obroty o współpracę z takimi kontrahentami. Współpraca ta jednak jest trudna, bowiem pozycja dużych odbiorców na rynku uprzywilejowuje ich możliwości w zakresie negocjacji warunków kontraktów handlowych. Wymagania dotyczą zwłaszcza warunków produkcji, wyspecjalizowanej kadry, terminów dostaw, czystości w zakładzie. Dotychczasowy zakład w D. przestawał spełniać te wymagania. Zerwanie zaś współpracy z sieciami handlowymi wiązałoby się przede wszystkim z radykalną redukcją zatrudnienia, obniżeniem obrotów. Z tych względów skarżący podjął decyzję o rozwoju przedsiębiorstwa, choć wiązała się ona z niezwykłym obciążeniem finansowym. W tym celu zaciągnął liczne zobowiązania kredytowe, leasingowe. Zobowiązania te są wymagające, gdy chodzi o ich terminową spłatę, ponieważ ich łączna obsługa generuje miesięcznie znaczne obciążenie majątku przedsiębiorcy. W stosunku do szeregu z nich podatnik pozostaje w opóźnieniu w spłacie, ponieważ nie jest w stanie ich na bieżąco pokrywać, bez uszczerbku dla zobowiązań publicznoprawnych oraz wynagrodzeń pracowników, które traktuje priorytetowo. Dowodem tego jest fakt, że nigdy nie zalega w opłacie składek z tytułu ubezpieczeń społecznych, zobowiązań dodatkowych, czy podatków i opłat lokalnych. Nie pozostaje też w opóźnieniu w regulowaniu zobowiązań na rzecz swoich pracowników. Natomiast zobowiązania na rzecz kontrahentów, dostawców, kredytodawców nie są spełniane terminowo, regularnie. Niniejsza sprawa nie jest jednostkową, ponieważ współpraca skarżącego z R. O. trwała przez kilka lat. Faktury wystawione na jej okoliczność zarachowane zostały zarówno jako podstawa do odliczenia podatku VAT, jak i koszt podatkowy. Zakwestionowanie usług nabywanych przez skarżącego od R. O., spowodowało zatem skutki w obrębie podatku dochodowego oraz podatku od towarów i usług rozliczonych w latach 2005-2008. Łączna wartość zobowiązań, która może ciążyć na podatniku z powodu oceny organu podatkowego o nierzeczywistości transakcji pomiędzy R. O., a skarżącym to ponad milion złotych. Wszystkie postępowania podatkowe prowadzone były w stosunku do skarżącego równolegle. Jednocześnie zatem powstaje konieczność pokrycia wszystkich zobowiązań podatkowych wynikających z decyzji dotyczących podatku od towarów i usług oraz dochodowego za okres czterech lat. Konieczność poniesienia takiego zobowiązania jednorazowo i natychmiast nie tylko przekracza możliwości finansowe podatnika, ale spowoduje bezpośrednio likwidację prowadzonej działalności gospodarczej. Podatnik nigdy nie przewidywał ani nawet nie mógł przewidzieć, że będzie musiał zrealizować dodatkowe świadczenia publicznoprawne za okres czterech lat i to zarówno w zakresie podatku dochodowego, jak i podatku VAT. Nie zaoszczędził kwoty pozwalającej na jednorazowe pokrycie tych należności. Nie ma też obecnie możliwości zaciągnięcia nowych kredytów. Ponadto z chwilą, gdy organ podatkowy w toku postępowania odmówił wydania zaświadczenia o niezaleganiu w zobowiązaniach podatkowych, skarżący utracił formalnie zdolność kredytową. Natychmiastowa wykonalność wszystkich decyzji podatkowych jest dla niego ciężarem nie do udźwignięcia. Zmuszony będzie zaprzestać w ogóle spłat zobowiązań wobec dostawców, a więc zerwać współpracę z sieciami handlowymi. Spowoduje to natychmiastową wymagalność dotkliwych kar umownych i kolejne zadłużenie. Taka sytuacja spowoduje również zaprzestanie spłaty zobowiązań kredytowych oraz leasingowych i ostateczną likwidację przedsiębiorstwa, które obecnie zatrudnia blisko 150 osób. Zdaniem skarżącego istotnym jest, że pracownicy zatrudnieni są na podstawie umów o pracę, zgodnie z przepisami Kodeksu pracy. Utrata na rynku lokalnym tak dużego przedsiębiorcy, w dobie kryzysu, zrodzi dotkliwe skutki nie tylko dla tych 150 osób, ale także dla ich rodzin. Skarżący prowadzi swój zakład na terenach wiejskich, ubogich, gdzie bezrobocie sięga kilkudziesięciu procent. Praca w jego firmie to szansa dla całych rodzin na przetrwanie. Wykonanie decyzji i zakończenie prowadzonej działalności spowoduje utratę przez skarżącego jedynego źródła utrzymania dla niego i jego rodziny. Żona skarżącego to osoba współprowadząca działalność gospodarczą wraz ze skarżącym. Skarżący posiada na utrzymaniu małoletniego syna. Odwrócenie skutków natychmiastowej wykonalności decyzji podatkowych jest niemożliwe. Nie jest realne odbudowanie zakładu, przy stale rosnących kosztach funkcjonowania przedsiębiorstw oraz agresywnej grze konkurencji na rynku. Zorganizowanie 150 miejsc pracy nie jest zadaniem prostym. Nie jest też łatwe tworzenie tak dużego podatnika, który generuje istotne przychody Skarbu Państwa. Przywrócenie do stanu pierwotnego nie będzie już możliwe. Zakład skarżącego reprezentuje w 100 % kapitał polski. Nie korzystał nigdy z dokapitalizowania przez obce podmioty. Jego załoga to pracownicy polscy, lokalni. Odtworzenie takiego stanu rzeczy, środowiska pracy jest niemożliwe do wykonania. Likwidacja zakładu to również pośrednio szkoda dla samego wierzyciela publicznoprawnego, który pozbawi się możliwości uzyskiwania stałych przychodów na wiele lat.