Wyrok WSA w Łodzi z dnia 21 listopada 2012 r., sygn. II SA/Łd 939/12

Dnia 21 listopada 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Zgierski Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.) Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek Protokolant Specjalista Marcelina Chmielecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2012 roku sprawy ze skargi B. D. o wznowienie postępowania sądowego w sprawie o sygn. akt II SA/Łd 197/11 ze skargi B. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń - oddala skargę.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia [...] orzekł o zwrocie świadczeń rodzinnych nienależnie pobranych przez B. D. w okresie od dnia 1 czerwca 2004 r. do 31 lipca 2005 r., w łącznej kwocie 4.420,34 zł. wraz z odsetkami ustawowymi, które na dzień wydania decyzji wyniosły 3.162,91 zł.

W wyniku rozpoznania odwołania od powyższej decyzji wniesionego przez B. D. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło decyzję organu I instancji i orzekło co do istoty. W uzasadnieniu organ wyjaśnił, iż stosownie do treści art. 30 ust. 1 ustawy dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 732 ze zm.) osoba, która nienależnie pobrała świadczenia rodzinne, zobowiązana jest do ich zwrotu. Za nienależnie pobrane świadczenia uważa się m.in. świadczenia rodzinne przyznane na podstawie decyzji, której następnie stwierdzono nieważność z powodu jej wydania bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa albo świadczenia rodzinne przyznane na podstawie decyzji, która została następnie uchylona w wyniku wznowienia postępowania i osobie odmówiono prawa do świadczenia rodzinnego (art. 30 ust. 2 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych). Zdaniem organu odwoławczego, okolicznością pozostającą poza sporem w sprawie jest fakt, iż do stanu faktycznego zaistniałego w sprawie, zastosowanie znajduje przepis art. 30 ust. 2 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych. W dalszej części rozważań organ opisał przebieg postępowania związany z przyznaniem stronie prawa do świadczeń. Decyzje przyznające stronie prawo do świadczeń zostały uchylone w wyniku wznowienia postępowania, po czym ostatecznie stronie odmówiono prawa do świadczeń. W tej sytuacji, organ I instancji miał ustawowy obowiązek wydania decyzji o ustaleniu kwoty nienależnie pobranych świadczeń i orzeczeniu o ich zwrocie. Organ odwoławczy wskazał, jakie świadczenia rodzinne oraz w jakiej kwocie zostały stronie wypłacone w okresie od dnia 1 czerwca 2004 r. do dnia 31 lipca 2005 r. i wskazał, że łączna kwota świadczeń nienależnie pobranych wynosi 6.553 zł i taka też kwota, zdaniem organu odwoławczego, powinna zostać wskazana w rozstrzygnięciu wydawanym w oparciu o przepis art. 30 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Przedmiotem postępowania prowadzonego w oparciu o treść art. 30 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych, pozostaje wyłącznie kwestia określenia kwoty świadczeń nienależnie pobranych, podlegających zwrotowi. W ocenie organu odwoławczego, nieprawidłowym było zatem rozliczenie w decyzji I instancji kwot świadczeń nienależnie pobranych z kwotami wpłaconymi przez stronę w wyniku wykonania wyroku z dnia [...] (sygn. akt [...]), mocą którego zobowiązano stronę do naprawienia szkody wyrządzonej popełnionym przez nią przestępstwem. Organ I instancji, w toku postępowania prowadzonego w trybie art. 30 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych, ogranicza się jedynie do określenia kwoty do zwrotu, a nie dokonuje innych czynności, np. związanych z potrąceniami, czy rozliczeniami. Ponadto obowiązek zwrotu nienależnie pobranych świadczeń wraz z odsetkami wynika wprost z treści art. 30 ust. 8 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Kwota nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych podlega zwrotowi razem z odsetkami, naliczanymi od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu wypłaty świadczeń rodzinnych do dnia spłaty. Wysokość odsetek wynika wprost z obowiązujących przepisów, określanie ich wysokości w decyzji jest niecelowe, tym bardziej iż odsetki te naliczane są nie do czasu wydania decyzji, ale do czasu spłaty zobowiązania. Za prawidłowe obliczenie oraz zapłatę odsetek odpowiedzialny jest każdorazowo dłużnik, który - w razie wątpliwości - może zwrócić się do organu o wskazanie aktualnej kwoty odsetek od należności głównej.