Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 5 listopada 2012 r., sygn. I SA/Gl 192/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek (spr.), Sędziowie WSA Wojciech Organiściak, Bożena Pindel, Protokolant Karolina Czaplicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2012 r. sprawy ze skargi W. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych uchyla zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] r. Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. umorzył postępowanie zażaleniowe zainicjowane zażaleniem W. K. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia [...] r. Nr [...] o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia [...] r. Nr [...] określającej wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r.

W podstawie prawnej tego rozstrzygnięcia wskazano art. 216, art. 233 § 1 pkt 3 oraz art. 239 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej (t.j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.).

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia podano na wstępie, że wyrokiem z dnia 26 lipca 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. Nr [...] wydane w przedmiocie umorzenia postępowania zażaleniowego dotyczącego postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia [...] r. Nr [...] wydanego w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia [...] r. Nr [...] określającej wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. w wysokości [...] zł.

We wspomnianym orzeczeniu Sąd uznał, iż umorzenie przez organ odwoławczy w trybie art. 233 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej postępowania zażaleniowego prowadzonego na skutek wniesienia przez stronę zażalenia na postanowienie o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. ze względu na to, że w trakcie postępowania zażaleniowego cała należność została uregulowana było nieprawidłowe. Sąd stwierdził, że w sprawie nie wystąpiły przesłanki określone w art. 208 Ordynacji podatkowej, gdyż ściągnięcie należności w toku postępowania egzekucyjnego nie ma charakteru zapłaty dobrowolnej i tym samym nie powoduje bezprzedmiotowości postępowania w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji wymiarowej. W takim stanie rzeczy Sąd za konieczne uznał merytoryczne rozpoznanie zażalenia i zobowiązał organ do dokonanie oceny zasadności nadania wspomnianej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności w świetle art. 239 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej.