Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 października 2012 r., sygn. VI SA/Wa 258/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Wdowiak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Zdzisław Romanowski Sędzia WSA Danuta Szydłowska Protokolant st. sekr. sąd. Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 października 2012 r. sprawy ze skargi S. Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie oddalenia sprzeciwu wobec udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy oddala skargę

Uzasadnienie

Urząd Patentowy RP decyzją z [...] grudnia 2008 r. oddalił sprzeciw P. S.A. z siedzibą w W. (obecnie S. Spółka Akcyjna z siedzibą w W. - dalej wnosząca sprzeciw lub skarżąca) zgłoszony wobec udzielenia na rzecz W. J. (dalej uprawniony lub uczestnik postępowania) prawa ochronnego na znak towarowy START [...].

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Urząd Patentowy RP decyzją z [...] sierpnia 2006 r. udzielił na rzecz W. J. prawa ochronnego na znak towarowy START przeznaczonego do oznaczania usług w klasie 43 - usług hotelarskich i gastronomicznych, zgłoszonego do ochrony 11 lutego 2004 r. P. S.A. z siedzibą w W. wniosła sprzeciw wobec decyzji Urzędu Patentowego wskazując, jako podstawę prawną naruszenie przez sporne prawo ochronne art. 131 ust. 1 pkt 2 oraz art. 131 ust. 2 pkt 1 ustawy z 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. 2003 r., nr 119, poz. 1117 ze zm.) dalej jako p.w.p. Podniosła, że sporny znak jest sprzeczny z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami i został zgłoszony do ochrony w złej wierze naruszając w ten sposób art. 131 ust. 1 pkt 2 i art. 131 ust. 2 pkt 1 p.w.p. Podała, że dnia [...] maja 2004 r. zgłosiła na swoją rzecz do ochrony znak towarowy START HOTEL [...] i nastąpiło to w okresie, kiedy nie zostały jeszcze opublikowane przez Urząd Patentowy RP informacje o wcześniejszych, zgłoszonych znakach towarowych, w tym także o spornym znaku towarowym. W ocenie wnoszącej sprzeciw zgłoszenie spornego znaku towarowego nastąpiło w innym celu niż oznaczenie usług objętych ochroną - mianowicie uprawniony wymusza korzyści finansowe, a to narusza zasady współżycia społecznego. Jej zdaniem, uprawniony nie używa spornego znaku towarowego zgodnie z zakresem wynikającym z art. 154 p.w.p. i nie prowadzi żadnej faktycznej działalności gospodarczej z użyciem spornego znaku towarowego, a potwierdzeniem złej wiary są zakłócenia czynione przez niego wobec jej przedsiębiorstwa. Na potwierdzenie tego sprzeciwiająca się złożyła korespondencję między nią a uprawnionym, z treści której, w jej opinii, wynika, że głównym celem uprawnionego było zaproponowanie jej odkupienia prawa do spornego znaku towarowego, za sumę wielokrotnie przekraczającą koszt uzyskania samego prawa ochronnego. Nadto wskazała, że uprawniony ze spornego znaku towarowego jest także uprawniony z innych znaków towarowych, które są przeznaczone do oznaczania usług w klasie 43 mimo, że jest nieznanym podmiotem w branży hotelarskiej czy gastronomicznej, w przeciwieństwie do niej samej. Z powyższych okoliczności skarżąca wywiodła domniemanie, że uprawniony nie ma ani zamiaru ani możliwości prowadzenia działalności gospodarczej zgodnej z zakresem usług objętych ochroną spornego znaku towarowego i innych znaków towarowych mu przynależnych w klasie 43.