Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 17 października 2012 r., sygn. I SA/Go 444/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Rennert Sędziowie Sędzia WSA Anna Juszczyk-Wiśniewska (spr.) Sędzia WSA Stefan Kowalczyk Protokolant Sekretarz sądowy Danuta Chorabik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 października 2012 r. sprawy ze skargi "P" Sp. z o. o. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o udzielonej pomocy de minimis oddala skargę.

Uzasadnienie

"P" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wniosła skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] utrzymując w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu z dnia [...] lutego 2012 r. w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis.

W rozpoznawanej wystąpił następujący wskazany przez organy podatkowe stan faktyczny.

W dniu 2 stycznia 2012 r. do Urzędu Skarbowego skarżąca "P" Sp. z o.o. złożyła wniosek o wydanie zaświadczenia o udzielonej pomocy de minimis. Spółka wskazała, że środki w kwocie 34.000 zł netto zostały wydatkowane na zakup samochodu ciężarowego marki [...].

Postanowieniem z dnia [...] lutego 2012r., nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego odmówił wydania Spółce zaświadczenia o pomocy de minimis. Organ podatkowy ocenił bowiem, że informacja o dokonaniu przedmiotowych wydatków została przedłożona z uchybieniem terminu określonego w przepisie § 9 ust. 2 rozporządzenia w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, co stanowi o braku wypełnienia warunków uzyskania w tym zakresie zaświadczenia o pomocy de minimis.

Nie godząc się z powyższym rozstrzygnięciem dotyczącym odmowy wydania zaświadczenia skarżąca Spółka stwierdziła, że o zakwalifikowaniu pomocy jako pomocy de minimis decyduje przeznaczenie przez przedsiębiorcę środków na cel zgodny z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, a nie fakt terminowego złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia. Zaznaczyła także, że jeżeli w przepisach prawa nie przewidziano skutku uchybienia terminowi o wydanie zaświadczenia, to niedochowanie 30-dniowego terminu do złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia o pomocy de minimis nie stanowi przesłanki odmowy poświadczenia skorzystania z tego rodzaju pomocy publicznej.