Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 2 października 2012 r., sygn. II SA/Bd 502/12

II SA/Bd 502/12 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 2 października 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Sędziowie: sędzia WSA Grzegorz Saniewski (spr.) sędzia WSA Małgorzata Włodarska Protokolant Krzysztof Cisewski po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 września 2012 r. sprawy ze skargi [...] Pracowników Skarbowych w [...] na decyzję Przewodniczącego Wspólnej Komisji Dyscyplinarnej dla Izby Skarbowej w [...] i urzędów skarbowych [...] z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Przewodniczącego Wspólnej komisji Dyscyplinarnej dla Izby Skarbowej w [...] i urzędów skarbowych Województwa [...] na rzecz skarżącego 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] r. Sekcja Krajowa Pracowników [...]" (dalej zwana skarżącą) wystąpiła o przekazanie drogą elektroniczną orzeczeń [...] Komisji Dyscyplinarnej dla Izby Skarbowej [...] i urzędów skarbowych województwa [...] (dalej zwana "Komisją"), wydanych w latach 2010 - 2011 r. na podstawie przepisów o służbie cywilnej.

Decyzją z dnia [...] Przewodniczący Komisji na podstawie art. 16 ust. 1 w zw. z art. 17 ust. 1 oraz na podstawie art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm., zwanej w skrócie "u.d.i.p.") odmówił skarżącej udostępnienia informacji publicznej.

W uzasadnieniu organ podniósł, że zgodnie z art. 5 ust. 1 u.d.i.p. prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach m. in. o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. Ponadto organ wskazał ograniczenia zawarte w przepisach ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r., Nr 101, poz. 926 ze zm., zwanej w skrócie "u.o.d.o."), w której art. 6 ust. 1 mówi, że za dane osobowe - w rozumieniu tej ustawy - uważa się wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej. Z kolei według art. 6 ust. 2 u.o.d.o. osobą możliwą do zidentyfikowania jest osoba, której tożsamość można określić bezpośrednio lub pośrednio, w szczególności przez powołanie się na numer identyfikacyjny albo jeden lub kilka specyficznych czynników określających jej cechy fizyczne, fizjologiczne, umysłowe, ekonomiczne, kulturowe lub społeczne. Według organu dla zachowania powyższych wymogów nie wystarczy usunięcie takich informacji jak: imię, nazwisko, stanowisko, dane urzędu, w jakim dana osoba była zatrudniona. Również pozostałe informacje zawarte w orzeczeniach dyscyplinarnych, opisujące stan faktyczny i okoliczności zdarzenia, mogą w większości przypadków pozwolić na łatwą identyfikację osoby, której zdarzenie dotyczy, tym bardziej, przez wzgląd na fakt, że krąg osób jest zawężony i stosunkowo łatwy do zidentyfikowania, skoro dotyczy jednorodnej grupy zawodowej na określonym terenie.