Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 17 października 2012 r., sygn. II SA/Bd 716/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Saniewski Sędziowie: Sędzia WSA Anna Klotz Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak (spr.) Protokolant Krystyna Witt po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 października 2012 r. sprawy ze skargi H. L. na decyzję [...] Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w [...] z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [..] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W., po ponownym rozpatrzeniu sprawy, orzekł o utrzymaniu w mocy decyzji własnej z dnia [...] Nr [..], mocą której w oparciu o art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (t.j. Dz.U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371 ze zm., dalej powoływanej jako ustawa o kombatantach) pozbawił uprawnień kombatanckich H. L.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcie organ wskazując, że H. L. posiadał uprawnienia kombatanckie przyznane orzeczeniem Zarządu Wojewódzkiego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (ZBoWiD) w T. z dnia [....] z tytułu utrwalania władzy ludowej w okresie od dnia [...] do dnia [...], a także że w okresie od dnia [...] do dnia [...] pełnił służbę wojskową w Oddziale Wojsk Ochrony Pogranicza, stwierdził że należało go pozbawić uprawnień kombatanckich, albowiem uzyskał on je wyłącznie z racji działalności w charakterze uczestnika walk o ustanowienie i utrwalenie władzy ludowej (art. 25 ust. 2 pkt 2 zdanie pierwsze ustawy o kombatantach). Podkreślił, że przepisy ustawy o kombatantach przewidują sytuacje, w których organ zobowiązany jest do wydania decyzji o pozbawieniu osoby, w stosunku do której wszczęto postępowanie weryfikacyjne uprawnień kombatanckich, oraz że jedna z nich przewidziana jest w przepisie art. 25 ust. 2 pkt 2 zdanie pierwsze ustawy o kombatantach, stanowiącym iż pozbawia się uprawnień kombatanckich osoby, które na mocy dotychczasowych przepisów uzyskały uprawnienia kombatanckie wyłącznie z tytułu działalności w latach 1944-1956 w charakterze uczestników walk o ustanowienie i utrwalenie władzy ludowej lub innych tytułów niż wymienione w art. 1 ust. 2, art. 2 oraz art. 4. Analiza materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wykazała, jak podkreślił organ, że powyższy przepis znajduje zastosowanie w stosunku do H. L., ponieważ uzyskał on uprawnienia kombatanckie na podstawie uprzednio obowiązujących przepisów - ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów (Dz.U.Nr 16, poz. 122) wyłącznie z tytułu działalności w charakterze uczestnika walk o ustanowienie i utrwalenie władzy ludowej. Jednocześnie organ zaznaczył, że dowody zgromadzone w sprawie nie wskazały, aby w przypadku strony mógł znaleźć zastosowanie przepis art. 25 ust. 2 pkt 2 zdanie drugie ustawy o kombatantach. Stwierdził, że materiał dowodowy nie potwierdził, aby do strony zastosowanie miała przesłanka zachowania uprawnień określona w art. 1 ust. 2 pkt 6 ustawy o kombatantach, uznająca za działalność kombatancką uczestniczenie w walkach w jednostkach Wojska Polskiego oraz zmilitaryzowanych służbach państwowych z oddziałami Ukraińskiej Powstańczej Armii oraz grupami Wehrwolfu. W kontekście powyższego wyjaśnił, że z pisma Komendy Głównej Straży Granicznej z dnia [...] wynika, że w zasobie aktowym nie odnaleziono dokumentów potwierdzających udział H. L. oraz jednostki WOP, w której służył w walkach z oddziałami UPA lub grupami Wehrwolfu. Meldunki sytuacyjne donoszą o akcjach przeciw bandom rabunkowym oraz przemytnikom nielegalnie przekraczającym granicę. Ubiegając się o przyjęcie do ZBoWiD wnioskodawca wprawdzie wspominał, jak wskazał organ, że na terenie gdzie pełnił służbę działały resztki bandy UPA, jednakże nie wskazał aby brał czynny udział w walkach z tymi oddziałami. Organ powołał się również, na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lipca 2004 r. (sygn. akt OSK 699/04), wskazując że wyroku tym Sąd wyraził pogląd, że jeżeli w postępowaniu administracyjnym zostało wykazane, czy i w jakich okresach jednostki, w którym służyła osoba weryfikowana brały udział w walkach z oddziałami UPA (względnie takiego udziału nie brały) to okoliczność ta nie wymaga żadnych dodatkowych dowodów, bowiem nie można przyjąć, by dokument urzędowy jakim są informacje z Archiwum Straży Granicznej (analogicznie Instytutu Pamięci Narodowej) zawierały nieprawdziwe lub fałszywe informacje. W świetle powyższego organ zaznaczył, że poza obecnymi oświadczeniami strona nie przedłożyła jakichkolwiek dowodów na okoliczność czynnego udziału w walkach z UPA. Wskazując, że oświadczenie takie może być dowodem w sprawie, podkreślił że jego wiarygodność podlega ocenie na zasadach ogólnych i, że w związku z tym skoro oświadczenie strony nie zostało zweryfikowane żadnym z dowodów wskazanych w sprawie, nie może ono stanowić wyłącznej podstawy do wydania merytorycznej decyzji i budzić musi uzasadnione wątpliwości co do trafności jego oceny. W świetle powyższego organ podsumował, że H. L. uprawnienia kombatanckie uzyskał wyłącznie z tytułu działalności w charakterze uczestnika walk o ustanowienie i utrwalenie władzy ludowej i, że w sprawie braku jest podstaw aby mógł on zachować te uprawnienia. Okoliczności te, zdaniem organu, uzasadniały pozbawienie strony uprawnień kombatanckich.