Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 września 2012 r., sygn. V SA/Wa 1274/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Ewa Wrzesińska-Jóźków, Sędzia NSA - Piotr Piszczek, Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński (spr.), Protokolant specjalista - Anna Wiśniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 września 2012 r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu należności celnych oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez A. Sp. z o.o. w W. (zwaną dalej: "Skarżącą") jest decyzja Dyrektora Izby Celnej w [...] z [...] marca 2012 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego [...] z [...] grudnia 2011 r. w przedmiocie odmowy zwrotu należności celnych przywozowych. Zaskarżone orzeczenie zostało wydane w następującym stanie faktycznym.

W dniu [...] listopada 2007 r. N. Sp. z o.o. w W. (obecnie A. Sp. z o.o. w W.) zgłosiła do procedury dopuszczenia do obrotu m.in. cyfrowy rejestrator wizji, zaklasyfikowany do kodu CN 8521 90 00 90 Wspólnej Taryfy Celnej (dalej: WTC) ze stawką w wysokości 13,9%. Zgłoszenie celne, jako odpowiadające wymogom formalnym określonym w art. 62 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992 r. ze zm.), zwanego dalej: “WKC", zostało przyjęte przez organ celny i zarejestrowane w ewidencji pod nr [...]. Po uiszczeniu zadeklarowanych w zgłoszeniu celnym należności celnych i podatkowych przedmiotowy towar został zwolniony do dyspozycji Importera.

Pismem z 17 listopada 2010 r. Skarżąca zwróciła się do organu celnego I instancji z wnioskiem o zwrot należności celnych od cyfrowych rejestratorów wizji. Jako podstawę prawną zwrotu wskazała art. 236 ust. 1 i 2, a z ostrożności procesowej art. 239 ust. 1 i 2 WKC w związku z art. 263 i 277 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (wersja skonsolidowana - Dz. Urz. UE z 2010 r., Nr C83, s.47) zwany dalej: "Traktat TFUE". Zdaniem Skarżącej zapłacona kwota cła nie była prawnie należna, gdyż zgodnie z wiążącym Unię Europejską porozumieniem w sprawie handlu produktami technologii informatycznej ITA z 13 grudnia 1996 r., przyjętym Decyzją Rady Nr 97/359/WE z 24 marca 1997 r., dotyczącą zniesienia ceł na produkty technologii informacyjnej (Dz. Urz. WE Nr L 155, s. 1 z 12 czerwca 1997 r.), zwane dalej "Porozumienie ITA", importowane rejestratory cyfrowe jako towary objęte ww. aktem prawa międzynarodowego, począwszy od stycznia 2000 r. winny korzystać z zerowej stawki celnej. Zdaniem Skarżącej, cło pobrane według stawki 13,9 % stoi w sprzeczności z obowiązującym Unię prawem międzynarodowym. Stwierdziła, iż przedmiotowe cyfrowe rejestratory wizji są opisane w Aneksie B Porozumienia ITA, tj., który dotyczy między innymi urządzeń pamięciowych i urządzeń funkcji komunikacyjnej.