Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 września 2012 r., sygn. III SA/Wa 2349/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Marek Krawczak, Sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Protokolant referent stażysta Katarzyna Smaga, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 września 2012 r. sprawy ze skargi J. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2005 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz J. D. kwotę 13.262 zł (słownie: trzynaście tysięcy dwieście sześćdziesiąt dwa złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W., po rozpatrzeniu odwołania J. D. (dalej: "Skarżący"), utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2010 r. określającą wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za styczeń 2005 r. oraz określającej wysokość zobowiązania podatkowego za poszczególne okresy rozliczeniowe od lutego do grudnia 2005 r.

Z motywów rozstrzygnięcia zaskarżonej decyzji wynika, że w toku postępowania kontrolnego ustalono, że głównym przedmiotem działalności Skarżącego, prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą P., w 2005 r. był handel obuwiem. Szczegółowej analizie zostały poddane zdarzenia gospodarcze stwierdzone fakturami VAT wystawionymi na rzecz Skarżącego przez jego największego kontrahenta w 2005 r. - Z. C. prowadzącego działalność gospodarczą Z.

Na podstawie zebranego materiału dowodowego organ kontroli ustalił, że Z. C. nie prowadził działalności gospodarczej w takich rozmiarach na jakie wskazują złożone przez niego deklaracje VAT-7 oraz zeznanie o wysokości osiągniętego w 2005 r. dochodu. W opinii organu Z. C. w 2005 r. nie dokonywał sprzedaży obuwia i innych artykułów o charakterze hurtowym na rzecz podmiotów wskazanych w wystawionych przez niego fakturach VAT, w szczególności na rzecz Skarżącego. Świadczą o tym jego zeznania, z których wynika, że wszystkimi czynnościami w ramach działalności gospodarczej Z. C., tzn. pozyskiwaniem dostawców towaru, pozyskiwaniem nabywców, którym można było sprzedać towar, przeprowadzaniem negocjacji cen, określaniem wysokości marży, uzgadnianiem sposobu, miejsca i czasu dostawy towaru, zajmował się R. K. Według zeznań Z. C., poznał on R. K. po kilku tygodniach od rozpoczęcia działalności gospodarczej. R. K. zaofiarował mu pomoc w nabywaniu i sprzedaży większej ilości towarów. To R. K. zaczął załatwiać kontrahentów w zakresie nabycia i sprzedaży przez Jego firmę. R. K. miał być "cichym wspólnikiem" Z. C. i działać nieformalnie na rzecz jego firmy. Z. C. upoważnił R. K. do rachunków bankowych swojej firmy, który samodzielnie dysponował pieniędzmi zgromadzonymi na tych rachunkach, poza jakąkolwiek kontrolą i wiedzą Z. C., który jak zeznał w ogóle nie sprawdzał stanu rachunków ponieważ wiedział, że żadnych operacji na nich nie przeprowadzał. Dopiero po kilku miesiącach domyślił się, że jednak na jego rachunki bankowe wpływają jakieś pieniądze. Za wyrażenie zgody na założenie rachunków otrzymał koszulki i sznurowadła w ilości detalicznej. Ponadto, podczas pierwszego przesłuchania w sprawie, dokonanego przez funkcjonariuszy Policji 5 września 2007r. Z. C. zeznał, że tylko raz podpisał fakturę, a pieczątkę swojej firmy, którą wyrobił na prośbę R. K., po pewnym czasie przekazał do jego wyłącznej dyspozycji.