Wyrok WSA w Opolu z dnia 25 września 2012 r., sygn. II SA/Op 203/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz - spr. Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Górska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 września 2012 r. sprawy ze skargi A. Z. na czynność Starosty Kluczborskiego z dnia 1 lutego 2012 r., nr [...] w przedmiocie opłaty za kartę pojazdu 1) uchyla zaskarżoną czynność, 2) określa, że zaskarżona czynność nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasądza od Starosty Kluczborskiego na rzecz skarżącego A. Z. kwotę 100 (sto) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez A. Z. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu jest czynność Starosty Kluczborskiego z dnia 1 lutego

2012 r., polegająca na odmowie zwrotu nadpłaty za kartę pojazdu w kwocie 425 zł, stanowiącą część opłaty uiszczonej w kwocie 500 zł za kartę pojazdu dla samochodu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...]

Wniesienie skargi poprzedziło postępowanie o następującym przebiegu:

Pismem z dnia 5 stycznia 2012 r. A. Z. wystąpił do Starosty Kluczborskiego z żądaniem zwrotu kwoty 425 zł, tytułem opłaty pobranej za wydanie karty pojazdu dla sprowadzonego z zagranicy samochodu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...]. Uzasadniając swoje żądanie powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt U 6/04 (Dz.U. z 2006 r. Nr 15, poz. 119) podnosząc, że wyrokiem tym stwierdzono niezgodność § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu.

Ustosunkowując się do żądania A. Z., w piśmie z dnia 1 lutego 2012 r., nr [...], Starosta Kluczborski stwierdził, że nie znajduje podstaw do uwzględnienia wniosku, a tym samym odmawia zwrotu żądanej należności. Powołując się na art. 60 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych wywodził, że opłata za kartę pojazdu jest środkiem publicznym i stanowi dochód pobierany przez samorządową jednostkę budżetową na podstawie odrębnych przepisów. Wskazał, że do spraw dotyczących należności, o których mowa w art. 60 ustawy a nieuregulowanych w ustawie o finansach publicznych, stosuje się przepisy K.p.a. i odpowiednio przepisy Działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.). W ocenie organu, opłaty za wydanie karty pojazdu mieszczą się w kategorii określonej w art. 60 pkt 7 ustawy, a zatem do zwrotu ich części należy stosować przepisy Działu III, rozdz. 9 Ordynacji podatkowej regulujące zwrot nadpłaty. W dalszej części, organ powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt. U 6/04, którym orzeczono niezgodność § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłaty za kartę pojazdu z art. 77 ust. 4 pkt 2 i 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym oraz art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP. Jednocześnie Starosta podkreślił, że Trybunał Konstytucyjny odroczył utratę mocy obowiązującej kwestionowanego rozporządzenia do dnia 1 maja 2006 r. Odroczenie wejścia w życie wyroku powoduje, iż nie obwiązuje on od dnia jego ogłoszenia, lecz od daty wskazanej przez Trybunał. Zdaniem organu, każdy obywatel od daty publikacji wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 17 stycznia 2006 r. wiedział o przysługującym mu roszczeniu o zwrot nadpłaty za wydaną kartę pojazdu i winien spodziewać się, że ustawodawca ureguluje sytuację prawną tych roszczeń i przesądzi o odpowiednim zastosowaniu przepisów procesowych, do których odwołuje się art. 67 ustawy o finansach publicznych. Organ podkreślił, że od dnia publikacji ustawy o finansach publicznych obywatel winien sobie zdawać sprawę, że dalsza zwłoka w realizacji roszczenia może prowadzić do jego wygaśnięcia z uwagi na termin przedawnienia.