Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2012 r., sygn. III SA/Wa 136/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Anna Wesołowska, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Golat (sprawozdawca), Sędzia WSA Krystyna Kleiber, Protokolant referent stażysta Iwona Choińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2012 r. sprawy ze skargi "A." sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2005 r. oddala skargę

Uzasadnienie

1. Dyrektor Izby Skarbowej w W. decyzją z [...] listopada 2011 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w R. z [...] czerwca 2011 r. nr [...], [...], którą określono A. sp. z o.o. z siedzibą w P. (dalej: "Spółka") kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za styczeń, luty, miesiące od kwietnia do sierpnia oraz październik i grudzień 2005 r., kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za marzec, wrzesień i listopad 2005 r. oraz odmówiono stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług (dalej: "VAT") za okres od stycznia do grudnia 2005 r. w łącznej wysokości 34.605.064 zł. Decyzje te zostały wydane w następującym stanie faktycznym.

1.1. Spółka 30 grudnia 2010 r. złożyła do Naczelnika Urzędu Skarbowego wniosek o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w VAT za miesiące od stycznia do grudnia 2005 r. w łącznej kwocie 34.605.064 zł. Wraz z wnioskiem zostały złożone korekty deklaracji VAT-7 za wyżej wskazane miesiące.

Spółka podniosła, że w okresie objętym wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty, w odniesieniu do sprzedaży szeregu artykułów spożywczych, które mieściły się w określonych grupowaniach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: "PKWiU"), wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm., dalej: "u.p.t.u.") stosowano stawkę obniżoną VAT 7%. Spółka doszła do wniosku - mając na względzie unormowania prawa wspólnotowego, że w zakresie sprzedaży pozostałych wyrobów i artykułów spożywczych nieprawidłowo stosowała stawkę podstawową VAT 22%. W przekonaniu Spółki w zamierzeniu polskiego ustawodawcy powyższe przepisy u.p.t.u. miały realizować opcję do stosowania stawek obniżonych przyznaną państwom członkowskim Unii Europejskiej w art. 12 ust. 3 lit. a) Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L z 1977 r. Nr 145/1, dalej: "VI Dyrektywa") obowiązującej w okresie objętym wnioskiem. Spółka wskazała, że stosownie do przepisów VI Dyrektywy, państwa członkowskie mogą również stosować jedną lub dwie stawki obniżone (nie niższe niż 5%) do dostaw towarów i świadczenia usług z kategorii wymienionych w załączniku H do VI Dyrektywy, w którego pkt 1 wskazane zostały środki spożywcze i pasze. Zauważyła ponadto, że transponując do ustawodawstwa krajowego wskazane prawo do stosowania stawki obniżonej do wymienionych w załączniku kategorii towarów, państwa członkowskie, w celu precyzyjnego określenia zakresu danej kategorii, mogą odwoływać się do Nomenklatury Scalonej. Spółka zaznaczyła, że zakres prawa do stosowania obniżonej stawki VAT został w analogiczny sposób utrzymany w Dyrektywie Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. z 2006 r. Nr L 347/1, dalej: "Dyrektywa 2006/112") - w art. 98 w związku z pkt 1 załącznika III do tejże dyrektywy.