Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2012 r., sygn. III SA/Wa 2835/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Krystyna Kleiber, Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Sokołowska, Sędzia WSA Waldemar Śledzik (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Marika Krawczyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 sierpnia 2012 r. sprawy ze skargi A. sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2) stwierdza, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz A. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 457 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

A. Sp. z o.o. w W. (dalej "Skarżąca", "Spółka" lub "Strona") złożyła dniu 21 marca 2011 r. (data wpływu do Ministra Finansów - Organ upoważniony Dyrektor Izby Skarbowej w W. Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w P.) wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe. Spółka prowadzi działalność gospodarczą na rynku produktów żywnościowych. Przedmiotem działalności Spółki jest zarówno produkcja, jak handel artykułami spożywczymi. Strona wytwarza m.in. soki, napoje, przetwory z warzyw i owoców oraz dania gotowe. Spółka współpracuje zarówno z podmiotami polskimi, jak i zagranicznymi. Odbiorcami jej produktów są oprócz dużych sieci handlowych, także niezależni dystrybutorzy prowadzący działalność w zakresie handlu artykułami spożywczymi. Spółce przysługują wobec jej kontrahentów wierzytelności z tytułu dostaw towarów. W praktyce często dochodzi do sytuacji, w których klienci nie regulują należności w terminie. W rezultacie, Spółka regularnie wchodzi w posiadanie wierzytelności handlowych, dla których upłynął termin płatności. Część z powyższych wierzytelności nie zostaje uregulowana w okresie, w którym biegnie termin ich przedawnienia, tym samym stając się wierzytelnościami przedawnionymi. Skarżąca nie ma doświadczenia w zakresie dochodzenia wierzytelności, jej pracownicy nie dysponują specjalistyczną wiedzą w tej dziedzinie. Dlatego też uznała, iż obsługa przedmiotowych należności wiązałaby się dla niego ze sporymi trudnościami organizacyjnymi i byłaby rozwiązaniem nieefektywnym. Wobec powyższego Spółka rozważa skorzystanie z pomocy podmiotu, który gotowy jest przejąć ciężar obsługi wierzytelności przedawnionych. Strona zamierza dokonać cesji przedawnionych wierzytelności na rzecz tego podmiotu. Cena sprzedaży zostanie ustalona na poziomie wartości rynkowej wierzytelności, która jest niższa od wartości nominalnej. W rezultacie w wyniku sprzedaży poniesie stratę w wysokości różnicy pomiędzy wartością nominalną wierzytelności, a ceną sprzedaży. W przedmiotowym stanie faktycznym nie jest możliwe uniknięcie poniesienia straty na sprzedaży, co wynika nie tylko z charakteru rzeczonych wierzytelności, ale z samej istoty instytucji zbycia wierzytelności. Zgodnie z obowiązującą w Spółce praktyką wszelkie należności z tytułu prowadzonej handlowej działalności gospodarczej są rozpoznawane, jako przychód należny w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397) - dalej "updop".