Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 lipca 2012 r., sygn. I SA/Wa 924/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi P. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lutego 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy objęcia programem wychodzenia z bezdomności oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania P. K., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] odmawiającą objęcia wnioskodawczyni indywidualnym programem wychodzenia z bezdomności.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że P. K. zwróciła się do Ośrodka Pomocy Społecznej Dzielnicy [...] o objęcie jej indywidualnym programem wychodzenia z bezdomności. Prezydent [...] decyzją z dnia [...] stycznia 2012 r. odmówił P. K. objęcia jej indywidualnym programem wychodzenia z bezdomności. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że we wniosku wnioskodawczyni wskazała, że obecnie przebywa w W. przy ul. [...], natomiast jako adres do korespondencji wskazała [...]. W dniu [...] grudnia 2011 r. podczas wizyty pracownik socjalny zastał w lokalu przy ul. [...] A. K., byłego konkubenta zmarłej matki P. K., który złożył pisemne oświadczenie, że P. K. nie mieszka pod tym adresem. Pismem z dnia 16 grudnia 2011 r. organ poinformował P. K., że do podjęcia decyzji w sprawie objęcia jej pomocą niezbędne jest przeprowadzenie wywiadu środowiskowego w miejscu jej pobytu. Wnioskodawczyni telefonicznie poinformowała pracownika socjalnego Ośrodka Pomocy Społecznej, że pomieszkuje przy ul. [...]. W tej sytuacji w dniu [...] grudnia 2011 r. pracownik socjalny ponownie udał się pod wskazany adres, pod którym nikogo jednak nie zastał. Organ wyjaśnił, że zgodnie z art. 49 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, osoba bezdomna może zostać objęta indywidualnym programem wychodzenia z bezdomności, polegającym na wspieraniu osoby bezdomnej w rozwiązywaniu jej problemów życiowych, w szczególności rodzinnych i mieszkaniowych, oraz pomocy w uzyskaniu zatrudnienia. Uczestnikiem tego programu może być osoba bezdomna w rozumieniu art. 6 pkt 8 ustawy o pomocy społecznej. W ocenie organu I instancji P.K. nie spełnia warunków uzasadniających uznanie jej za osobę bezdomną. Fakt, że wnioskodawczyni nie przebywa w żadnej noclegowni na terenie W. lecz często zmienia adresy pobytu, nie jest wystarczający do uznania jej za osobę bezdomną. Ponadto brak wskazania przez wnioskodawczynię miejsca pobytu w celu przeprowadzenia wywiadu środowiskowego należy uznać za brak współdziałania z pracownikiem socjalnym, który uzasadnia odmowę przyznania wnioskowanego świadczenia.