Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 lipca 2012 r., sygn. II SAB/Po 20/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Maria Kwiecińska Sędzia WSA Edyta Podrazik Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lipca 2012 r. sprawy ze skargi R. B. na bezczynność Marszałka Województwa Wielkopolskiego w przedmiocie nadania stopnia nauczyciela mianowanego; I. zobowiązuje Marszałka Województwa Wielkopolskiego do załatwienia sprawy administracyjnej z wniosku R. B. z dnia [...] 2008 r. w przedmiocie nadania stopnia nauczyciela mianowanego, w terminie 14 dni od daty doręczenia organowi odpisu prawomocnego wyroku, II. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 29 maja 2008 r. R. B. zwrócił się do Marszałka Województwa Wielkopolskiego o nadanie stopnia nauczyciela mianowanego. Podniósł, iż spełnia wymogi formalne powołane w art. 10 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 18 lutego 2000 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 19, poz. 239). Nadmienił, że 28 sierpnia 2006 r. Dyrekcja [...] Studium Zawodowego w P. zwracała się już do Marszałka Województwa z wnioskiem o nadanie mu stopnia nauczyciela mianowanego, jednakże organ odpowiedział negatywnie, nie wydając jednocześnie decyzji, od której można by się odwołać.

Marszałek Województwa Wielkopolskiego w odpowiedzi z dnia 8 sierpnia 2008 r. powołując się na przytoczony we wniosku przepis wskazał, że stanowi on podstawę do wydania decyzji o uzyskaniu z mocy prawa stopnia nauczyciela mianowanego w sytuacji ponownego zatrudnienia w szkole, placówce oświatowej oraz innej jednostce organizacyjnej, jeżeli przerwa w zatrudnieniu nie przekracza 5 lat. Jest to decyzja deklaratoryjna potwierdzająca nabycie uprawnień z mocy prawa. Nie ma natomiast żadnego przepisu stanowiącego podstawę do podjęcia decyzji odmownej w przypadku, gdy osoba nie spełnia określonych przepisami wymogów. W związku z tym organ uznał żądanie wnioskodawcy za bezzasadne.